زنان ، همچون " سلاح مخفی" علیه فقر و گرسنگی

جنیفر پارمیلی. سخنگوی برنامه تغذیه در جهان.8  مارس 2010

ترجمه ناهید ناظمی

چند سال پیش من به بخش شمالی بنگلادش ، منطقه ای که دائما در چنگال سیل و خشکسالی گرفتار است ، برای مصاحبه با نو جوانان و مادران مرکز بهداشت مادران و کوکان که تحت پوشش برنامه تغذ یه جهانی سازمان ملل قرار دارد ، سفرکردم.

لیکن دخترک سیزده ساله ای  بنام نظمه ، که در درون پیراهن پر نقش و نگار سالوار کامیز خود همچون پروانه چشم نوازی می نمود ، از من پرسید : " ممکن است خواهش کنم آوازی از سرزمین خود بخوانی"؟

در ابتدا من تردید کردم ، ولی شروع کردم به خواندن لالائی " مهر شگفت" که برای دخترم میخواندم. نظمه آرام و ساکت به لالائی من گوش کرد. هنگامی که در پاسخ ترانه من ، با حرکتی پروقار و صدائی صاف ، شروع به خواندن سرود جنبش مدنی آمریکا کرد ، مرا در بهت و حیرت فرو برد:

" در اعماق قلب خویش

من باور دارم که

روزی ما،

 پیزوز خواهیم شد"!

در آستانه گذر به زنانگی ، نظمه باید بر شرایطی فراتر از فقر فائق می آمد. او تنها دختر در اطاق بود که توانسته بود تا کلاس ششم ابتدائی به درس خود ادامه دهد . ولی مسؤلین مرکز بهداشتی می گفتند که پدر و مادر وی بزودی اورا برای ازدواج زود رس از ادامه تحصیل باز خواهند داشت.

امروز روز جهانی زن است و هنوز چهره مصمم و بشاش نظمه در برابر چشمان من است. تردید دارم که توان چشمگیر و هوشمندی او ، وی را به شکستن بند های فقر و فلاکت قادر سازد.

در تمامی جهان ، زنان و دختران ، بار سنگین فقر، گرسنگی و تبعیض را بر دوش می کشند ، که 60 در صد از گرسنگی مزمن را که اکنون سربه یک میلیارد انسان گرسنه میرسد ، تشکیل می دهند. زمانی که مادران دچار سوء تغذیه ، کودکان گرفتار سوء تغذیه بدنیا می آورند ، از افغانستان گرفته تا هائیتی ، مانع بزرگی در برابر توسعه بوجود می آید.

در طرف دیگر مساله ، زنان عامل اساسی در راه حل پایدار  برای ازبین بردن فقر و گرسنگی هستند و همانگونه که ژوزت شیران ، مدیر کل برنامه جهانی تغذیه علاقه دارد که تکرار کند : " زنان سلاح مخفی در مبارزه علیه فقر و گرسنگی هستند".

زنان نه فقط برای خانواده خود غذا می پزند ، بلکه کشت و پرورش و برداشت مواد غذائی را نیز بر عهده دارند.تقریبا بیش از نیمی از تمامی کشاورزان جهان را زنان تشکیل می دهند( در آفریقا ، از هر ده کشاورز ، هشت نفر و در آسیا از هر ده کشاورز ، شش نفر زن هستند). بعنوان مثال در کنیا ، از امکانات ناچیزی که در اختیار زنان گذاشته می شود ، زنان در مقایسه با مردان برای همان امکانات ، تولید غله ای بیش از بیست و دو درصد بیشتر از مردان را دارند.

تجربه ما در برنامه تغذیه جهان نشان می دهد که در دست زنان ، امکان رسیدن غذا به دهان کودکان نیازمند ، احتمال بیشتری دارد. بهمین دلیل ما ترجیح می دهیم که در شرایط اظطراری نظیر زلزله در هائیتی ، اگر ممکن بود ، مواد غذائی از طریق زنان توزیع گردد.زنان و کودکان ، بیش از نیمی از مردم تحت کمک های غذائی قرار دارند .

دختران همچنین در کانون توجه برنامه توزیع مواد غذائی در مدارس قرار دارد: با توزیع مواد غذائی در مدارس ، ثبت نام دختران بطور متوسط ، بیست و هشت درصد  افزایش نشان میدهد. همچنین موجب افزایش کیفیت تحصیل آنان می گردد.

کار شناسان متفق القولند که آموزش زنان و دختران ، سنگ پایه رشد اقتصادی و اجتماعی بشمار می رود و دور موروثی گرسنگی را درهم می شکند. بهمین دلیل است که ما می گوئیم ، قدرت دادن به زنان ، فقط " موضوع زنانه" نیست ، بلکه یک مساله بشری و کلید یک آینده صلح آمیز، سالم و رفاهمند است.

یکی از همکاران زن  ما ، داستان این " مهر شگفت " را از آفریقای جنوبی روایت می کند: در آنجا زنان برای آوردن آب برای خانواده های خود  در مجموع، روزانه مسافتی 16برابر سفر به کره ماه را طی میکنند!

این صلابت حیرت انگیز ، ابتکار و قدرت زنان در تمامی جهان ، مرا نیز همانند نظمه ، سرشار از غرور و امید می کند که " روزی ما پیروز خواهیم شد" . روزی که همه دختران ما ، نه تنها از فرصت های شکستن بندهای فقر ، گرسنگی و تبعیض بهره مند خواهند شد ، بلکه سر فراز گام بر خواهند داشت.

http://blogs.reuters.com/great-debate-uk/