جنبش دانشجوئی آذربایجان آیا برای خواندن فاتحه هم اجازه خواهد خواست؟

ائلشن تبریزلی

با توجه به فضای بسته و پادگانی حاکم بر دانشگاهها چگونه می توان منتظر مجوز آقایان برای برگزاری هر نوع مراسم ماند؟ این سوالی است که اغلب دانشجویان بدنبال پیدا نمودن جواب برای آن هستند. اینروزها بین خود از عدم وجود فضا و مخالفت شوراهای فرهنگی دانشگاهها برای برگزاری مراسم های جنبش دانشجوئی می نالیم. بعضی از دانشجویان معتقدند که برگزاری هر نوع تجمع بایستی با مجوز دانشگاه همراه باشد. برعکس بسیاری از دوستان نیز معتقدند با منتظر ماندن به مرحمت آقایان ناخودآگاه ما خود جو سانسور و انسداد سیاسی در دانشگاهها را شدت می بخشیم. در شرایطی که فضای رعب و سرکوب بر دانشگاهها سایه افکنده است چه توجیهی می توان برای انتظار اخذ مجوز از آقایان داشت؟ در شرایطی که آرام آرام جنبش ملی آذربایجان می رود که موقعیتی ممتاز در داخل و عرصه بین المللی کسب نماید ادامه سیاست سکوت و پرهیز از برگزاری هر نوع تجمع صلح جویانه و غیر خشونت آمیز تنها به نفع استبداد و آپاتاید سیاسی حاکم بر کشور تمام خواهد شد. دانشجوی آذربایجانی می تواند بدون نیاز به مجوز آقایان در مواقع لزوم خود راسا به برگزاری مراسم هایی در داخل دانشگاهها اقدام نماید. ذاتا دانشگاه مال ماست نه مال آقایان. شکستن جو رعب و وحشت وظیفه هر دانشجوی آگاه آذربایجانی است. دانشجوی آذربایجانی می تواند بدون جاروجنجال با تکیه بر عقلانیت و بدور از احساسات غیرقابل کنترل به برگزاری مراسم هایش اقدام نماید. سیاست مبارزه منفی بی شک به مفهوم سکوت در مقابل آپارتاید و تبعیض نژادی نیست. بایستی بدانیم که تجمع های هرچند کوتاه و اندک باعث افزایش اعتماد به نفس جنبش دانشجوئی و داغ نگهداشتن تنور مطالبات ملی ما خواهد بود. متاسفانه در نیمسال اول سال تحصیلی جاری تنها تشکل آرمان بود که سعی در زنده نگهداشتن مقام شامخ مرحوم خیابانی داشت. در بقیه دانشگاهها مراسم های دانشجوئی محدود به برگزاری شب های شعر بوده است.

در آذرماه حداقل با دو موضوع مهم تاریخی روبرو هستیم . اولی سالروز پیروزی و شکست حکومت ملی در شست و یک سال پیش و دومی سالروز درگذشت مرحوم پروفسور زهتابی. متاسفانه بعلت تحریف گسترده تاریخ و کشیده شدن خط قرمز در مورد مباخث مربوط به حکومت ملی در آذربایجان این واقعه مهم تاریخی برای ملت آذربایجان ناشناخته مانده است و یا حداقل برای نسل حاضر بصورت کامل کالبد شکافی نگردیده است. گرامیداشت این واقعه بزرگ وظیفه اساسی جنبش دانشجوئی است. متاسفانه در بعضی از دانشگاهها به فعالان آذربایجانی جهت گرامیداشت این روز اجازه داده نشده است. طبیعی است که مخالفان آزادی و دمکراسی و برابری ملتها هرگز اجازه برگزاری چنین مراسمی را نخواهند داد، و اتفاقا بهمین علت است که نبایستی منتظر مجوز آقایان ماند. جنبش دانشجوئی آذربایجان خود می تواند راسا به برگزاری مراسم بدون اخذ مجوز اقدام کند. در حالیکه نزدیک به سی هزار نفر در شست و یک سال پیش در راه مبارزه ملی شهید شدند حال ما با چه توجیهی بعلت ترس از یک حکم تعلیق ره بسوی انزوا بریم. گرامیدشت بیست و یک آذر نه تنها یک امری سیاسی بلکه ادای دین اخلاقی نیز در مقابل شهدای آنروز است. گرامیداشت چنین واقعه مهم تاریخی تحت هر شرایطی دمیدن روح و جانی دیگر به حرکت ملی آذربایجان و احترام به شهدا و زندانیان سیاسی آذربایجان است.

دانشگاهها از سوئی دیگر محل پاسداشت مقام علمی اساتید بزرگ است. پروفسور زهتابی بعنوان فردی که عمر پربار خویش را صرف مبارزه بر علیه شونیسم نمود و با رویکردی علمی به احیا هویت گم شده جوانان آذربایجان پرداخت بیش از هر کس دیگری لایق تقدیر و تمجید است. او به عنوان یک فرد آکادمیک و دانشگاهی خدمات ارزنده ای برای آذربایجان نموده است. و از اینروی است که دانشگاههای کشور بهترین و مناسبترین مکان برای گرامیداشت یاد و خاطره اوست. آیا ما برای خواندن فاتحه برای روح بلند او بایستی منتظر مجوز بمانیم؟ سکوت معنی دار جامعه روشنفکری و دانشگاهی در این خصوص به هیچ وجه هیچ توجیه اخلاقی نمی تواند داشته باشد. این جو سکوت بایستی شکسته شود و البته شکست این جوسکوت نیازی به غوغاسالاری نیز ندارد. مبارزه ما برای احقاق ابتدائی ترین حقوقمان بایستی هر زمان با خاصیتی پایا و پویا ادامه داشته باشد. ما بایستی با درایت و امید به سوی آینده حرکت کنیم.

 گله جک بیزیمدیر