یک آزمایش تاریخی

برگردان: سیداوالی

سالهاست که مردم نپال به اشکال مختلف برای پایان دادن به سلطنت فاسد «گووانندرا» و انجام رفرمهائی که به عقب ماندگی تاریخی این کشور پایان بدهد، مبارزه می کنند.

از حدود دهسال قبل بخشی از روشنفکران این کشور که در حزب کمونیست(مائوئیست) گرد آمده اند، جنگ مسلحانه ای را علیه رژیم سلطنتی شروع کردند. در عرض این دهسال چریکهای مسلح حزب به رهبری پروفسور پوشپا کمال داهال (پراهاندا) توانسته اند بخش بزرگی از کشور را آزاد کرده و در سرزمین های آزاد شده به رفرمهای اقتصادی و اجتماعی عمیقی دست بزنند.

زژیم سلطنتی برای مقابله با نارضایتی عموم، پارلمان را منحل و در کشور وضعیت فوق العاده اعلام نمود. ولی مبارزه ی نیروهای اپوزیسیون در نهایت رژیم گوانندرا را به عقب نشینی واداشته و شاه مجبور به قبول موافت نامه ی صلح شد. بر اساس این موافقت نامه که با میانجی گری بعضی کشورهای منطقه و سازمان ملل تهیه شده است، باید مجلس موسسان قانون اساسی فراخوانده شود. این مجلس، آینده ی سیاسی کشور را تعیین خواهد کرد.

مصاحبه ی نشریه اشپیگل (شماره 48) چاپ آلمان فدرال با پوشپا کمال داهال ( پراهاندا) را با هم می خوانیم:

س: با توافق سه شنبه ی هفته ی قبل جنگ داخلی دهساله به پایان می رسد. این توافق برای شما نیز غیر منتظره بود؟

ج: حدافل می شود گفت که هیجان انگیز بود. خصوصاً برای خانواده ی من. می دانید هنگامی که ما به مبارزه ی زیرزمینی روی آوردیم، بچه هایمان کوچک بودند. آنها در این فاصله بزرگ شده اند. برای آنها دنیای تازه ای شروع می شود.

س: نیروهای شما اسلحه هایشان را زمین می گذارند. ظاهراً یک پیروزی نظامی می بایستی چهره ی دیگری داشته باشد. آیا مبارزه ی بین المللی علیه تروریسم در این تصمیم شما موثر بود؟

ج: متاسفانه بلی. و گرنه ما می توانستیم به پیروزی کامل نظامی دست بیابیم. اما در نتیجه ی مشکلاتی که در این فاصله بوجود آمدند، مجبور شدیم که به ابتکارات سیاسی معینی متوسل بشویم. پروسه ئی که الان در نپال جریان دارد، یک آزمایش و تجربه ی تاریخی است. تجربه ای با ابعاد فراملی و نه فقط برای نپال، بلکه برای تمامی جنوب آسیا. ما می خواهیم که شرائط را برای یک دمکراسی واقعی فراهم کنیم.

س: مبارزه مسلحانه به قیمت جان بیشتر از 13000 نفر تمام شده است.

ج: اما این تلفات نه بیهوده، بلکه برای پیشرفت جامعه بود. در تاریخ بشریت همیشه این گونه بوده است.

س: شما می توانید هنوز هم بذله گو باشید.

ج: ما حداقل توانستیم شرائط سیاسی و اقتصادی مردم را به شکل بنیادی عوض بکنیم. ما به استبداد سلطنتی که بیش از 130 سال نپال را عذاب داده است، پایان خواهیم داد.

س: به نظر نمی رسد که خود شما اعتماد زیادی به قرارداد صلح منعقده داشته باشید. چرا که هنوز هم به زندگی مخفی ادامه می دهید.

ج: موقعی که از شاه گوانندرا کاملاً خلع ید شد و من امیدوارم که این کار بعد از اولین اجلاس مجلس موسسان قانون اساسی انجام پذیرد ( در این فاصله شاه خلع ید شده است. م)، خواهم توانست آزادانه رفت و آمد بکنم.

س: نیروهای مائوئیست تحت رهبری شما در پارلمان کنار نمایندگان احزابی نشسته اند که بسیاری از آنها خواهان حفظ سلطنت با اختیارات محدودتری هستند. ظاهراً که نطفه ی درگیری های آینده از حالا بسته شده است.

ج: صرف نظر از تعداد معینی بادمجان دور قاب چین فاسد و ثروتمند، اکثریت نپالی ها حتی از نظر عاطفی نیز به شاه احتیاج ندارند. دوران سلطنت گذشته است. در نپال جائی برای او وجود ندارد.

س: می توانید تصور بکنید که رئس جمهور نپال بشوید؟

ج: من شخصاً علاقه ای به این پست ندارم. ولی هرگاه توده های مردم بخواهند که چنین مسئولیتی را به من واگذار بکنند و حزب من نیز مرا برای این کار شایسته تشخیص بدهد، نمی توانم از زیر بار مسئولیت شانه خالی بکنم.