اکبر محمدی دانشجوی زندانی یکشنبه شب در نهمین روز اعتصاب غذای خود در حالی که از دو روز پیش دست به اعتصاب غذای خشک زده بود، در حمام زندان اوین دچار ایست قلبی شده و تلاش پزشکان زندان برای نجات جان وی بی نتیجه ماند.

اکبر را کشتند...
بیانیه گروهی از زندانیان سیاسی
اکبر محمدی دانشجویی زندانی در سال ۷٨ بازداشت گردید و دربازداشتگاه توحید بدترین شکنجه های جسمی و روحی را تحمل کرد و از همین بود که به اسطوره مقاومت شناخته شد و پس از آن به دلیل همین شکنجه ها از ناحیه ی کمر دچار بیماری حاد گردید به طوری که پزشکان در داخل کشور احتمال بهدودی وی را مردود دانستند.
پس از اینکه با گذراندن چند سال حبس، پزشکی قانونی   اعلام کرد که اکبر محمدی توانایی ادامه حبس در زندان را ندارد و میبایست از زندان آزاد شود. اکبر محمدی به مرخصی نامحدود استعلاجی فرستاده شد اما علی رغم آگاهی مسئولین بر وضعیت جسمانی اکبر محمدی که خود عاملین آن بودند، حدود ۲ ماه پیش او را در منزلش در آمل بازداشت کردند و در کمال ناباوری به زندان بازگرادند. اکنون باید سران رژیم پاسخ دهند که چه کسی مسئول بازگرداندن وی به زندان است؟
پس از آن اکبر محمدی با نوشتن نامه ای به رئیس زندان خواهان آزادی خود شد و اعلام کرد در صورت عدم توجه به خواسته هایش دست به اعتصاب غذا خواهد زد. اما مسئولین زندان نیز بی توجه به وضعیت او تنها به تهدیش بسنده کردند که اگر اعتصاب کند به سلول انفرادی منتقل خواهد شد. و اکبر محمدی از روز ۱ مرداد ناچار دست به اعتصاب غذا زد.
هنگامی که پس از ۵ روز دچار تشنج گردید و به بهداری منتقل شد در آنجا نیز به دستور رئیس زندان او را به تخت با غل و زنجیر بستند و در هنگام بازدید نمایندگان حکومت از زندان، دهان او را نیز چسب زدند تا صدایی از او به گوش کسی نرسد. و در حالی که گفته میشد اکبر، شب گذشته دچار سکته خفیف قلبی شده بود او را به بند ٣۵۰ بازگردادند، در شرایطی که از ناحیه قلب به شدت احساس ناراحتی میکرد. و بالاخره جسم بیمار او بیش از این تاب نیاورد و شب گذشته در بند ٣۵۰ زندان اوین، محلی که ۷ سال از عمرش را تنها به خاطر آزادیخواهی در آن سپری کرده بود، دچار ایست قلبی شد و درگذشت.
ما زندانیان سیاسی و همبندان وی در نهایت اندوه، این ضایعه را به خانواده اکبر محمدی و به خصوص به همرزممان منوچهر محمدی تسلیت میگوییم و اعلام میکنیم اگر چه اکبر محمدی پس از ۷ سال دیشب درگذشت، اما او جاودانه شد و کسانی که عامل بازگشت اکبر محمدی به زندان بودند اکنون باید پاسخگو باشند.
و همچنین تاکید میکنیم، اکبر وصیت کرده بود در عزای او لباس سیاه نپوشید و عزاداری نکنید، ما نیز توصیه میکنیم در عزای اکبر شمعی روشن کنید.
و خطاب به مجامع حقوق بشر اعلام میکیم که پیش از این با نوشتن نامه ای در مورد وضعیت نابسامان اکبر محمد هشدار داه بودیم، و گفتیم که اگر به وضعیت او رسیدگی نشود، زهرا کاظمی دیگری خواهد بود اما دریغ   که هیچ ارگان و یا نهادی در این رابطه اقدامی نکرد و فاجعه اتفاق افتاد.

اسامی زندانیان سیاسی:
۱.        حشمت ا... طبرزدی
۲.        دکتر ناصر زرافشان
٣.        بیناداراب زند
۴.        احمد باطبی
۵.        بهروز جاوید تهرانی
۶.        محمدرضا خوانساری
۷.        مهرداد لهراسبی
٨.        ارژنگ داوودی
۹.        خالد هردانی
۱۰.    امیر حشمت ساران
۱۱.    ولی ا... فیض مهدوی
۱۲.    اسد شقاقی
۱٣.    خلیل شالچی
۱۴.    افشین باایمانی
۱۵.    سیامک پورزند
۱۶.    هاشم شاهین نیا
۱۷.    شاهین آریا نژاد
۱٨.    شهرام پور منصوری
۱۹.    جعفر اقدامی
۲۰.    محمدرضا رجبی
۲۱.    حیدرقلی سلطانی
۲۲.    محمد نیکبخت
۲٣.    ناصر خیراللهی
۲۴.    ابراهیم مومنی
۲۵.     حجت بختیاری

پیام زندانیان بند 350 زندان اوین در رابطه با جان باختن اکبر محمدی :  نه می بخشیم ونه فراموش می کنیم

مردم ستمدیده ایران: سرانجام " اکبر محمدی" هم بند ما، به دنبال اعتصاب غذای خود که ازهفته پیش برای آزادی خود وسایر زندانیان سیاسی آغازکرده بود، پس ازآنکه به علت وخامت حالش به بهداری زندان اوین منتقل شد به علت خودداری مسئولان مربوطه ارانجام کوچکترین خدمات پزشکی درمورد او حدود ساعت هشت دیشب یکشنبه 8/ 5/85 نرداد جان فدا کرد.

اکبر محمدی ازبیماریهای گوارشی ودیسک کمر رنج می برد وبه همین دلیل مدتها برای معالجه به خارج زندان منتقل شده بود وپس ازبرخی معالجات چون پزشکان اعلام کرده بودند به علت خالی شدن مایع نخاعی

عمل جراحی درمورد اودرداخل کشور امکان پذیر نیست با مرخصی نامحدود درخارج زندان بسر می برد، اما درماه گذشته مامورین امنیتی مجددا اورا دستگیر وبه زندان منتقل ساختند. اودر بیانیه ای که درآغاز اعتصاب غذای خود منتشر ساخت یادآوری شد که او وصدها زندانی دیگر همانند او بی هیچ موجبی جز عشق به میهن ومردم درزندانها فرسوده وتباه می شوند وچون هیچ وسیله دیگری برای مبارزه با این ستم فجیع نداشت خود را وسیله این مبارزه قرارداد .ما جان باختن این هم بندخودرا به خانواده محمدی ومردم ایران تسلیت می گوئیم .وبه آنها اطمینان می دهیم که برخلاف توصیه امثال آقای گنجی ، آنچه را که بر" اکبرمحمدی" واکبرها ی دیگر رفته است هرگز " نه می بخشیم ونه فراموش می کنیم " .

می دانیم راه آزادی ایران راهی پر رنج وطولانی است ، می دانیم اکبر محمدی اولین جان باخته این راه نیست وآخری آن هم نخواهد بود، می دانیم که کابین آزادی بسیار گران است، با این حال به مردم ایران وبه همه خانواده های جان باخته راه آزادی وبه خانواده " محمدی " اطمینان می دهیم که ایستاده ایم وبهای آنرا به نقد جان می پردازیم./ روحش شاد

زندانیان بند 350 زندان اوین