چرا 19
اردیبهشت
روزی زیبنده
برای جنبش
دانشجوئی آذربایجان؟
ماهیت جنبش
دانشجویی
آرمانخواهی و
دوری از دولتمردان
است. این شاخص
تمامی حرکتهای
دانشجویی در
سراسر جهان
است. هر چند در
نظامهایی
گروهها و
دستههایی به
لطایف الحیلی
قصد انحراف در
جریانات
دانشجویی را
داشتهاند ولی
به هر حال
آنچه که نمودی
عینی مییافته
است، جنبشهای
مستقل
دانشجویی
بودهاند.
جنبش
دانشجویی
فرانسه بارزترین
این حرکتها
بوده است. در16
آذر1332، نیز
دانشجویان
مستقل در برابر
خفقان آن دوره
دست به کاری
زدند که در
باور هیچ کس
نمیگنجید.
بنابراین
با در نظر
گرفتن شاخصههای
جریانهای
دانشجویی و با
باور این نکته
که بار عظیمی
از نحله فکری
"حرکت ملی
آذربایجان"
بر دوش
دانشجویان
آذربایجانی
است در انتخب
روز مختص
دانشجویان
آذربایجانی
باید روزی را
در نظر داشت
که دانشجوی آذربایجانی
در سرمای سکوت
فریادی خودباورانه
سر میدهد و در
راه دفاع از
حقوق ملت خود
آستین بالا میزند.
دهه 70 شمسی
در ایران، اوج
قدت تمامیت
خواهانی بود که
بعدها داعیه
دموکراسی و
اصلاح طلبی داشتهاند.
آن روزها
انجمن اسلامی
دانشگاه
تبریز در دست
آقایان
خانجانی،
میثم سعیدی و
آسیابی و . . . بود.
بعدها آنها
در دوران دولت
اصلاحات به
ترتیب در پستهای
مسئول روابط
عمومی وزارت
کشور،
نمایندگی
تهران در مجلس
ششم، و شورای
شهر و دیگر
مناسب دولتی
مزد خدمات خود
را گرفتند.
19 اردی بهشت
1374 و در فضای
سنگین دهه 70 و
در محیطی
مانند تبریز
تدارک
اعتراضی به
غیر از آنچه
که قدرتمردان
انتظارش را میکشیدند،
کاری بس گران
بود. این کار
از عهده مردان
وطنپرستی
درآمد که
داعیهای جز
منافع ملی
آذربایجان و
سعادت آن را
در سر نمیپروراند.
این حرکت به
زودی دانشگاههای
ارومیه و
تهران را نیز
فرا گرفت. آن سالها
من در هفتهنامه
احرار (چاپ
تبریز) فعالیت
میکردم و
دانشجوی رشته زیستشناسی
دانشگاه
تبریز بودم.
به همت دوستان
پرسشنامه را
در هفته نامه
به چاپ رساندیم.
مراسمی که از
ظهر روز 19 اردیبهشت
از درب اصلی
دانشگاه
تبریز شروع و
تا ساعت 18 همان
روز در تالار
وحدت و با
پاسخگویی
عبدالعلیزاده
(استاندار وقت
آذربایجان)
پایان یافت.
به حسن انتخاب
چنین روزی به
نام روز
دانشجو تبریک
میگویم. و
امیدوارم
فعالین آن
روزها تجربیات
ارزنده آن روز
را برای ثبت
در تاریخ و
بهرهبرداری
مکتوب نمایند.
(نحوه اجماع
در خصوص اجرای
برنامه،
تنظیم و پخش
اطلاعیهها و
مدیریت
برنامه و . . . هر
یک به تنهایی
میتواند
تجربیات
ارزندهای
باشد.)
اما در خصوص
پیشنهاد
موازی آقای
اکبر آزاد در
خصوص 22 خرداد 1325
، سالروز
افتتاح
دانشگاه تبریز،
به دلیل ماهیت
علمی این روز
بزرگ و اقدام
از سوی
دولتمردان
وقت
آذربایجان به نظر
میرسد زیبنده
است چنین روزی
به نام روز
پژوهش یا روز دانش
نامگذاری شود
تا استقلال
حرکتهای
دانشجویی پاس
داشته شود. بی
شک در روزگاری
نه چندان دور
و در خودباوری
انسان
آذربایجانی
وجود نیروهای
منتقد و دلسوز
راهبری
آذربایجان را
به پاسداشت
منافع ملیاش
هموارتر
خواهد نمود.
یکشنبه 17
اردیبهشت 1385
ایلقار
مرندلی