فراخوان تشكل سراسري كارگران عليه بيكاري

به مناسبت اول مه (١١ ارديبهشت) روز جهاني كارگر

كارگران!

همه میدانید که حال و روز طبقه کارگر این ناجی بشریت امروز در کشور ما به شدت اسفبار و دردناک است. به اين شرايط فلاكتبار، خطر جنگ و تهديدهاي امريكا و فضاي جنگي كه صاحبان قدرت در ايران به اين بهانه درست كرده اند را اضافه كنيد.

در آستانه روز جهاني كارگر بياييد اعلام كنيم كه كليد حل اين معضلات دامنگير همه انسانهاي جامعه ما در درست طبقه كارگر است. كه كارگران توليد كننده همه نعمات بشري اند. چرخهاي جامعه بدون كارگ ميايستد. با رهايي كارگر كل جامعه رها ميشود. كارگران مبشر آزادي و برابري براي همه آحاد جامعه هستند. هدف ما تغيير اين دنياي وارونه است. اعلام كنيم كه مساله زن ، مساله کودک، مساله انسان مساله ما کارگران است. براي ما كارگران رنگ، نژاد، قوميت و جنسيت معيار نيست. همه ما انسانيم و در سرنوشت همديگر شريكيم . رفع خطر جنگ و فضاي جنگي و فلاكت در دستهاي تواناي كارگر است.

دوستان!

در آستانه اول مه بار ديگر بياييم و به خودمان و دورو برمان نگاهي بيفكنيم. ما کارگران نسل امروز بردگان هستیم وفرزندانمان نسل بعدی بردگان اند. نسل حاضر طبقه کارگر هیچوقت به پیری نمیرسیم و جای ما را فرزندانمان پر میکنند. این تازه وقتی است که از چوب بست ساختمانها پایین نیفتیم، دست و پایمان لای چرخهای ماشین نرود، گرد و خاک نساجیها و موادشیمیایی کارخانه ها و دیگر ناامنی محیط کار در همان سنین جوانی جان ما را نگیرند.

سرمایه میداند چکارکند. اینقدر به ما میدهد که فردا بتوانیم سر کار برگردیم و دیگر چیزی نمیماند تا خر ج تحصیل بچه هایمان بکنیم و به دانشگاه بفرستیم. سرمایه دار به کارگر احتیاج دارد و هر چه این کارگر محتاج تر و حتی کم سواد تر برای او بهتر است. سرمایه دار در عصر کامپیوتر و وسایل ارتباط جمعی مدرن به کارگر تحصیلکرده و دانشگاه رفته هم نیاز دارد. اما در جامعه عقبمانده مثل کشور ما طبقه کارگر و فرزندانش را از دسترسی به این تکنیک و پیشرفتهای مدرن و علمی محروم کرده اند.

امسال حتي با افزايش شندرقازي دستمزدها هنوز کارگران چند برابر کمتر از خط فقر در آمد دارند. حالا تورم روزمره هم به جای خود. طرح تعدیل را برای اخراج کارگران اختراع کرده اند تا دست سرمایه داران برای اخراج کارگری که سالها در کارخانه کارکرده است باز باشد. قراردادهای موقت کار را جای استخدام ثابت کارگر گذاشته اند تا باز دست کارفرما باز باشد هر لحظه خواست کارگر را از کارخانه بیرون بیندازد.

تصورش را بکنید که کارگر شب بخوابد و معلوم نباشد فردا کارش را دارد یا نه. این عدم امنیت شغلی محیط خانواده های کارگری را نا امن ، عصبی و روانی و مریض کرده است.

جامعه کارگری در جنگلی از بی قانونی یا قوانین ضدکارگری دست و پا میزند. جهنمی را برای ما درست کرده اند.

انسانیت کارگر زیر سوال رفته است . طبقه ای که همه ثروت و نعمات جامعه را تولید میکند خود از آن بی بهره است. کارگری که به انسان و جامعه حیات میبخشد خود درجه دو و سه است و حرمت انسانیش پایمال میشود.

تعرض به سطح معیشت ما تعرض به جان و روان و به انسانیت ما است. بی احترامی به انسانهایی است که حیات جامعه به وجود او بستگی دارد. حتی کلمه کارگر در جامعه ما کلمه ای پست است. کافیست کارگر باشی حال شاغل یا بیکار و کافی است در صف طبقه کارگر و زحمتکش قرار بگیری تا از طرف صاحبان ثروت و قدرت تحقیرت کنند. با نگاه کوچک به شما بنگرند و بیحقوقت کنند و هیچ قرب و منزلت و جایگاهی برای خود و خانواده ات قایل نباشند. و هیچ آزادی تشکل و اعتصاب و حقخواهی ات را به رسمیت نشناسند.

کسانی که در لفظ کارگر را میستایند و در عمل برده اش میکنند و تحقیرش میکنند در ردیف ریاکاران بی ارزشی بیش نیستند. ما نمیخواهیم کسی ما را بستاید. ما نمیخواهیم مورد ترحم هیچ وکیل و وزیری قرار بگیریم. ما نیازمند و دست به دامان کسی نیستیم. ما کار میکنیم و ميخواهيم كار داشته باشيم و چرخهای جامعه را بچرخانیم. ما صاحبان اصلی جامعه هستیم. کسانی که دسترنج ما را بالا میکشند، دزدند. کسانی که دستمزد ما را چند ماه چند ماه نمیدهند دزد سفره خالی فرزندان ما هستند. اینها همين حالا بايد حساب خود را به طبقه کارگر پس بدهند.

رفقا!

ما بايد پس از چند دهه خوار و خفیف کردنمان بر اثر گرسنگی دادنمان، پشت راست کنیم. همه کسانی که تا حالا به نام کارگر و به جای کارگر و حتی به نمایندگی کارگر حرف زده اند امتحان خود را پس داده اند. ما همه شان را میشناسیم. کسانی که میخواهند ما را پای پیاده از شهرستانها به جلو مجلس بیاورند تا یک نماینده شکم سیر بیاید و بگوید به خانه بروید انشاالله خوب میشود... ازما نیستند. نماینده ای که حقوقش 10 برابر کارگر است اما تمام 4 سال عمرش در مجلس به اندازه یک هفته کارگری خسته نمیشود و خیر نمیرساند.

ما میخواهیم پشت راست کنیم. طبقه کارگر این ناجی بشریت و انسان و جامعه اول خود باید کمر راست کند. ما تنها نیستیم. معلمان، پرستاران و همه زحمتکشان که میلیون میلیون اند حال وروز خوش تری از ما ندارند. سودجویان که همه ما را میخواهند در یک کشتی بزرگ به نام کشور و جامعه انداخته و میخواهند خفه کنند. نجات هر کدام و هر بخش از ما به نجات دیگری بستگی دارد. راه جدا جدا نداریم. زندگی ما از خط فقر و گرسنگی هم گذشته، ما را به مرگ تدریجی محکوم کرده اند. ما باید حقمان را از حلقوم سرمایه داران و مفتخوران بیرون بکشیم.

كارگران!

همسرنوشتان!

ما كارگران و خانواده هايمان زن و مرد و كودك و پير و جوان روز گارگر امسال جمع ميشويم و بار ديگر اعلام ميكنيم كه، كارگران اين شريفترين انسانهايي كه جامعه را ميسازند، زندگي را ميسازند، رفاه را به ارمغان ميآورند، كارگراني كه از ساختن مدرنترين وسايل كار و زندگي و خوشبختي و مسكن تا جمع آوري زباله هاي شهر را بر عهده دارند، اما خود از همه چيز محرومند و حتي نصف بيشترمان به نان شب محتاجيم.

ما جمع ميشويم تا به همديگر و به همگان بگوييم كه اين زندگي قابل تحمل نيست. ديگر نبايد يك زندگي عادي، انساني و شايسته بشر را از ما دريغ كنند. ديگر نبايد كسي خود را مالك و صاحب جسم و روح و زندگي ما بكند، ديگر نبايد مرگ و زندگي ما را سرمايه داران تعيين كنند. جنگ و تهديد امريكا و فضاي جنگي براي بيحقوقتر كردنمان را نميپذيريم.

اول مه يك روز و يك فرصت ديگر است تا به خودمان، به همه كارگران از اين گوشه شهر و كشور تا همه شهرها و كشورهاي جهان بگوييم، کار مزدی و استثمار انسان توسط انسان محکوم است. بگوييم، این دنیای وارونه ای است که کارگران، تولیدکنندگان نعماتش خود از محرومترین ها هستند! اگر توليد همه چيز و همه نعمات براي بشر دست ما است، چرا خود ما نبايد از بهره مندترين انسانها نباشيم. -

به جشن خود، جشن كارگران بياييد. خانواده هاي كارگري از زن و مرد و پير و جوان و كودك دست همديگر را بگيريم و بهم بپيونديم و در مراسم و جشن كارگريمان در روز كارگر (اول مه ) شركت كنيم.

زنان، مردان، جوانان، معلمان ، كارمندان!

مردم! ١١ ارديبهشت روز كارگر خود و خانواده هايتان به جشن ما كارگران بياييد.

زنده باد همبستگي كارگري

زنده باد اول مه روز جهاني كارگر

تشكل سراسري كا رگران عليه بيكاري

ارديبهشت ٨۵ (مه ٢۰۰٦)