نامه
سرگشاده جمعی
از فعالین
مدنی
آذربایجان به
وزارت کشور در
خصوص جعل
تاریخ توسط افراطیون
ارمنی
بسمه
تعالی
جناب
حجت الاسلام
پورمحمدی،
وزیر
محترم وزارت
کشور جمهوری
اسلامی ایران
با
سلام،
احتراما؛
چنانچه که
استحضار
دارید، همه
ساله در روز 24
آوریل برابر
با
چهارم
اردیبهشت
ماه، با تدارک
حزب غیرقانونی
داشناکستیون
و دیگر
گروههای
افراطی، جمعی از
ارامنه مقیم
تهران، ضمن
جعل فاحش تاریخ
و به بهانه
باصطلاح قتل
عام ارامنه در
دوران
امپراطوری
عثمانی، با در
دست گرفتن پرچمهای
جمهوری
ارمنستان،
تظاهراتی در تهران
به راه
انداخته به
مظلوم نمایی
می پردازند. آنان
ازهرگونه
توهین و اهانت
به
مسلمین،
بالاخص
ملتهای
مسلمان و تورک
منطقه ابایی
به خود راه
نمی دهند و به
تبلیغ «ارمنستان
بزرگ» که
تعدادی از
شهرهای مهم
شمال غرب
ایران نیز داخل
این نقشه
خیالی است می
پردازند.
توجه
به این امر
لازم است که
دست افراطیون
ارمنی در طی
دویست سال گذشته
بخصوص در دو
دوره نبرد
سرنوشت ساز ایران
و روس، قتل
عامهای خونین
سال
1905 و کشتارهای
مخوف سالهای 1917
و 1918 در هر دو سوی
ارس به ویژه
در شهرهای اورمیه،
خوی، سلماس و
ماکو بارها به
خون مسلمانان
صلحجوی
آذربایجان
آلوده شده است.
متعاقب
این خیانتهای
آشکار و قتل
عامهای خونین
که طی قرن
نوزدهم و
اوایل قرن بیستم ،
متناوبا تحت
حمایت
دولتهای
روسیه تزاری،
فرانسه
وانگلیس صورت
گرفت سقوط قفقاز
زرخیز
ازممالک
محروسه ایران
تسریع شد،
صدها هزار تن
از مسلمین به
شهادت رسیدند و
به این ترتیب
ترکیب جمعیتی
بسیاری از
شهرهای
اشغالی بسود
عیسویان و اشغالگران
تغییر یافت.
همچنین
تاریخ معاصر
وحشیگریهای
افراطیون ارمنی
را چه در قالب دسته
های شبه نظامی
و چه بصورت
نیروهای اشغالگر
دولت
ارمنستان در
جنگهای اخیر قره
باغ کوهستانی
بالاخص در
کشتار دلخراش
اهالی بی دفاع
شهر اشغالی
خوجالی در 26 فوریه
سال 1992( برابر با 7
اسفند سال 1370) فراموش
نخواهد کرد. در
این نسل کشی سبعانه،
افرطیون ارمنی
ضمن هتک حرمت
نوامیس
مسلمین،
اقدام به دریدن
شکم زنهای حامله،
ذبح جانگداز
اطفال معصوم،
درآوردن چشم و
بریدن گوش و
بینی مردم بی
پناه اعم از زن و
مرد و کودک و
پیر کرده و
حتی بسیاری از
انسانها را
تنها به جرم
مسلمان و آذربایجانی
بودن، زنده در
آتش سوزاندند
تا به این
ترتیب
بتوانند 20
درصد از اراضی جمهوری
آذربایجان را
به اشغال خود
در آورند. لازم
به ذکر است که
در مورد این
فجایع تکان
دهنده فیلمها
و عکسهای
مستند بسیاری
وجود دارد که
قلب هر انسان
آزاده ای را
از
حرکت
باز می دارد!
اما
متاسفانه به
رغم فجایع
خونبار افراطیون
ارمنی در دو
صده
گذشته،
در سالهای
اخیر بخصوص در
سالهای 1383و1384،
همزمان با
سالگرد نسل
کشی دلخراش مردم
خوی، سلماس و
اورمیه در سنه
1917 و همچنین قتل
عام وحشیانه
برادران و
خواهران مسلمان و
مظلوم شهر
خوجالی در قره
باغ در سال 1992،
اجازه تجمع و
اعتراض به این
نسل
کشی
ها در هیچکدام
از شهرهای
کشور به
فعالین جامعه
چند ده
میلیونی
آذربایجانی
داده نشد!
این
در حالی است
که همه ساله
در روز 24
آوریل، برخی
ازافراد
جامعه چند ده هزار
نفری ارمنی
ایران، در
تهران با
دریافت مجوز
تبعیض آمیز از
وزارت کشور و
با
هدایت
کلیسای سیاست
پیشه ای که
ریاست آن فاقد
تابعیت
ایرانی است
دست به
تظاهرات و تبلیغات
دلخواه و
دروغین خود می
زنند و متعرّض
معترضین و حتی
عابرین می
شوند!
همانگونه
که مستحضرید،
افراطیون
ارمنی در سال 1383
در برابر
اعتراض مدنی
جمعی از
دانشجویان و
رهگذران
آذربایجانی و
مسلمان، با
قمه و قداره
حمله کرده
آنها را اعم از
دختر و پسر
مورد ضرب و
شتم وحشیانه
قرار داده و
چندین تن
ازایشان را به
طرز
فجیعی
مجروح و مصدوم
کردند.
لذا
با توجه به
واقعیات فوق
الذکر، ما
امضاء کنندگان
این نامه
سرگشاده،
توجه مسئولین
محترم آن
وزارت خانه را
به آنچه که افراطیون
ارمنی در پی
آن هستند جلب
نموده خواستار
تجدید نظر
اساسی در
سیاستهای معمول
سالهای
گذشته، با
توجه به تبعات
میدان دادن به
یک چنین
تبلیغات
دروغینی از جانب
افراطیون
ارمنی و
داشناکهای
بیگانه گرا می
باشیم.
بی
تردید در
شرایطی که مقامات
عالی رتبه
جمهوری
اسلامی اقدام
به ابراز
تردید جدی در
قبال واقعه
هولوکاست علیه
یهودیان در طی
جنگ دوم جهانی
کرده اند اعطای
هر گونه مجوز
تبعیض آمیز به افراطیون
ارمنی می
تواند موجب
تامل افکار عمومی
شود!
اکبر
آزاد، مهندس غلامرضا
امانی، چنگیز
بختاور، حجت
الاسلام حیدر
بیات، صدیقه
بویه، یاشار
حکاک پور، مهندس حسن
راشدی، مهندس
حسن رحیمی،
مهندس حمید
شافعی، معلم
هدایت ذاکر،
یعقوب سالکی نیا،
وکیل حمید
سرفراز، دکتر
حسین سلطانی،
مهندس علیرضا
صرافی، بهروز
صفری، فرزاد صمدلی،
زهرا فرج
زاده، مهندس
محمود فضلی،
دکتر وحید فیض
اللهی، حجت
الاسلام عبدالعزیزعظیمی
قدیم،
نصرالله کیشی
زاده، وکیل
صالح
کامرانی،
عباس لسانی،
سحر محمد پور،
استاد حسین
محمدخانی،
مهندس ایت
الله مهرعلی
بیگلو، مهندس
علی محمدی،
سعید متین پور،
اکرم نجاری،
مهندس سعید
نعیمی، زهره
وفائی
توضیح
ضروری:
این نامه
همراه با
مجموعه ای از
منابع
تاریخی، صبح
روز سی ام فروردین
ماه سال 1384
تقدیم وزارت
محترم کشور
شده است