آزادی 4 فعال حرکت ملی آذربایجان را به خانواده های آن عزیزان و نیز ملت کبیر آذربایجان تبریک می گوییم

میللی حرکت شنبه ۱۸ آبان ۱۳۸۷:

براساس اخبار واصله از منابع خبری مختلف در حوالی ساعت 15 امروز (روز شنبه 18/8/87)، مهندس عليرضا صرافي، مهندس حسن راشدي، سعيد موغانلي ومهدي نعيمي از فعالين هویت طلب و سرشناس آذربایجانی، پس از تحمل 60 روز حبس در زندان آپارتاید آریایی، هر كدام به قيد وثيقه ای به میزان پنجاه ميليون تومان از زندان مخوف اوين تهران  آزاد شدند.

آزادی این 4 فعال حرکت ملی آذربایجان را به خانواده های آن عزیزان و نیز ملت کبیر آذربایجان تبریک می گوییم.

لازم به ذکر است که مهندس عليرضا صرافي(مدير مسئول ماهنامه توقيف شده ديلماج و عضو هیات تحریریه نشریه وارلیق)، مهندس حسن راشدي(نويسنده و مدرس زبان تورکی و عضو هیات تحریریه نشریه وارلیق )، مهدي نعيمي(شاعر ومدرس زبان توركي در دانشگاههاي تهران و نیز مدیر مسئول نشریه دانشجویی توقیف شده ساو) و سعيد موغانلي(شاعر وسردبير نشريه ادبي ياشماق و روزنامه يارپاق) روز 20 شهريور 1387 به همراه 16 نفر ديگر در مراسم افطاري  در محله نواب تهران دستگير و روانه بند 240 و209 زندان اوين شده بودند.16 نفر از اين 20 نفرپيش از اين به قيد كفالت و وثيقه آزادگشته بودند وبا آزادي اين 4 نفر تمامي بازداشت شدگان آزاد شده اند.

به گزارش خبرنگار سهند نیوز مهندس عليرضا صرافي كه از11 روز پيش دست به اعتصاب غذا زده بود به شدت دچار ضعف جسمي شده است.

پيش از اين سازمان عفو بين الملل در روزهاي 22 سپتامبرو ۲۳ اکتبر ضمن اطلاق نام زنداني عقيده و وجدان بي اين فعالين به بازداشت اين فعالين ترك اعتراض نموده بود وخواهان آزادي بي قيد وشرط آنها شده  بود همچنين سازمان گزارشگران بدون مرز ضمن اعتراض به بازداشت 4 روزنامه نگار ترك خواهان آزادي اين روزنامه نگاران گرديده بود.

آزادى 4 تن از زندانيان سياسي

مهندس عليرضا صرافي،مهندس حسن راشدي، سعيد موغانلي ومهدي نعيمي از فعالين مدني و شناخته شده ترك روز شنبه پس از تحمل 60 روز بازداشت موقت، به قيد وثيقه پنجاه ميليون توماني از زندان اوين آزاد شدند.

مهندس عليرضا صرافي(مدير مسئول ماهنامه توقيف شده ديلماج)،مهندس حسن راشدي(نويسنده)،مهدي نعيمي(شاعر ومدرس زبان تركي در دانشگاههاي تهران)وسعيد موغانلي(شاعر وسردبير نشريه ادبي ياشماق وروزنامه يارپاق) روز 20 شهريور 1387 به همراه 16 نفر ديگر در مراسم افطاري در تهران دستگير و روانه بند 240 و209 زندان اوين شده بودند.تعدادی از بازداشت شدگان، پيش از اين به قيد كفالت و وثيقه آزادگشته بودند .

براساس اخبار رسیده مهندس عليرضا صرافي كه از11 روز پيش دست به اعتصاب غذا زده بود به شدت دچار ضعف جسمي شده است.

پيش از اين سازمان عفو بين الملل در روزهاي 22 سپتامبر و ۲۳ اکتبر ضمن اطلاق نام زنداني عقيده و وجدان به اين فعالين نسبت به بازداشت آنان اعتراض نموده وخواهان آزادي بي قيد وشرط آنها شده بود. سازمان گزارشگران بدون مرز نیز ضمن اعتراض به بازداشت 4 روزنامه نگار ترك ، خواهان آزادي اين آنها گرديده بود.

کمیته گزارشگران حقوق بشر

 بیانیه 29 انجمن اسلامی دانشگاههای سراسر کشور در حمایت از فعالان هویت طلب آذربایجان

اویرنجی نیوز: انجمن های اسلامی دانشگاههای سراسر کشور طی بیانیه ای حمایت گسترده خویش را از فعالان هویت طلب آذربایجان اعلام نموده و ضمن درخواست برسمیت شناخته شدن حقوق اقلیت های ملی-قومی خواستار برچیده شدن فشارهای غیرقانونی بر فعالین دانشجوئی و هویت طلب آذربایجان شدند. متن کامل این بیانیه بشرح زیر است...

اینجا در کشوری که فریاد عدالت خواهی و آزادی سردمدرانش به عرش می رسد هویت طلبان آذربایجان هر روز بیشتر از گذشته سرکوب می شوند. در کشوری که حاکمان آن به نام شعار، فریاد دفاع از حقوق قومیت ها را سر می دهند و بالاتر از آن قانون اساسی از احترام به قومیت ها سخن می گویند، هویت طلبان به اتهام اشاعه ی فرهنگ و زبان مادری بازداشت و روانه زندان می شوند.

امروز بیش از 10 روز از اعتصاب غذای 4 هویت طلب آذربایجانی می گذرد. دانشجویان دانشگاه تبریز پس از 100 روز بازداشت در سلول های انفرادی و تحمل شکنجه های روحی و جسمی آزاد شده اند اما فشارها بر ایشان و دیگر دانشجویان هویت طلب دانشگاه های مختلف ادامه دارد.

ما انجمن های اسلامی امضاء کننده این بیانیه ضمن ابراز خوشحالی از آزادی دانشجویان دانشگاه تبریز نسبت به شکنجه آنان در زمان بازداشت اعتراض کرده و حمایت خود را از اعتصاب غذای فعالان هویت طلب آذربایجانی دربند اعلام می کنیم.

1-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شیراز

2-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه بوعلی سینای همدان

3-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تربیت معلم تهران

4-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شیراز

5-انجمن اسلامی دانشجویان دموکراسی خواه دانشگاه تهران

6-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز

7-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه مازندران

8-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شهرکرد

9-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه بیرجند

10-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه کرمان

11-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه های اصفهان وعلوم پزشکی

12-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر

13-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه زنجان

14-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی سهند تبریز

15-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

16-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه سیستان و بلوچستان

17-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تربیت معلم سبزوار

18-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه لرستان

19-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعت آب وبرق(شهید عباسپور)

20-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی شاهرود

21-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه ایلام

22-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه آزاد تهران

23-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه کردستان

24-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه رازی کرمانشاه

25-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه رامین اهواز

26-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف

27-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

28-انجمن اسلامی دانشجوین دانشگاه علوم اقتصادی

29-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شهید رجایی

وضعيت وخيم پنج تن از اهل حق در زندان اروميه در پي اعتصاب غذا
جمعه ١٧ آبان ١٣٨٧ - ٧ نوامبر ٢٠٠٨

سهند علي محمدي ، بخشعلي محمدي، عباداله قاسم زاده ، مهدي قاسم زاده و يونس آقايان پنج تن از زندانيان اهل حق که در زندان اروميه در اعتراض به قوانين تبعيض آميز در خصوص اهل حق در اعتصاب غذا هستند پس از 52 روز اعتصاب غذا در وضعيت وخيمي به سر مي برند.

به گفته يکي از زندانيان حرکت ملي آذربايجان در زندان اروميه سهندعلي محمدي که با 51 سال سن اهل روستاي اوچ تپه مياندوآب است از درد کليه هايش در رنج است و از نظر جسمي بسيار ناتوان شده است به طوري که بدون کمک ساير زندانيان قادر به بالا رفتن از تختش نيست. بخشعلي محمدي 49 ساله وبرادر سهند علي محمدي است ، وي نيز سرگيجه شديدي دارد و در تاريخ 14/8/87 دچار بي هوشي گرديده بود.

عباداله قاسم زاده 35 ساله واهل روستاي اوچ تپه مياندوآب از خونريزي معده رنج مي برد به طوري که در چندين مقطع همراه با تهوع خون بالا مي آورد .همچنين استخوان کتف وي که پيش از اين در جريان تصادف رانندگي آسيب ديده بود وبا عمل پلاتين جوش خورده بود ورم کرده و وي قادر به حرکت دست سمت راستش نيست. هر سه متهمين بالا به 13 سال حبس محکوم شده اند و دستگاه قضائي - امنيتي حدود 50 پرونده با شاکي خصوصي براي اين متهمين تدارک ديده است.

مهدي قاسم زاده 27 ساله برادر عباداله که در درگيري با نيروي انتظامي جمهوري اسلامي در سال 83 با گلوله نيروي انتظامي مجروح شده بود چهار ماه در بازداشتگاه وزارت اطلاعات در اروميه بدون امکانات پزشکي سپري کرده  و در عرض مدت4 سال بعدي  بارها تحت عمل جراحي قرار گرفته و هنوز زخمش التيام نيافته ومحل زخم عفوني شده است.در جريان اعتصاب غذاي23 روزه فروردين 87 وي زير فشار اعتصاب غذا تحت عمل جراحي قرار گرفت وکيسه صفرايش را از دست داد.به گفته شاهدين در زندان اروميه وي قادر به راه رفتن نيست و پاي راست وي از شدت عفونت وخونريزي از کار افتاده است .نامبرده پس از 52 روز اعتصاب غذا قادر به صحبت کردن نيست.

يونس آقايان 25 ساله ساکن مياندوآب پس از 52 روز اعتصاب دچار ضعف شديدي گشته است و وضعيت وي نيز به وخامت ميگرايد. لازم به ذکر است که مهدي قاسم زاده ويونس آقايان به اعدام محکوم شده اند وبه علت برودت هواي بند سياسي زندان اروميه و ضعف جسماني اين افراد ،آنها دچار تب ولرز شديدي گشته اند و جان اين افراد در معرض خطر است.

گفتني است که اين زندانيان به بند هاي 12 و13 قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران به مذاهب واديان رابه شمار محدودي خلاصه نموده است اعتراض دارند و خواهان به رسميت شناختن اهل حق به عنوان مذهب  در قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران واستيفاي حقوق انساني مندرج در اعلاميه جهاني حقوق بشرهستند

مجموعه فعالان حقوق بشر

آیا بحران قاراباغ راه حل نظامی دارد؟!

این روزها اخبار و تحلیل های زیادی در مورد بحران قاراباغ منتشر می شود که از یک طرف بر مطرح شدن جدی مساله قاراباغ در مذاکرات گروه مینسک اشاره دارد (1) و از سوی دیگر مخاطرات حرکت عجولانه در جریان مذاکرات و اعطای امتیازات بیش از اندازه به طرف ارمنی از سوی دولت آذربایجان را گوشزد می کند (2). هرچند رشد اقتصادی آذربایجان در سالهای اخیر و در مقابل مشکلات اقتصادی ارمنستان به عامل برتری موقعیت آذربایجان در این بحران تبدیل شده است و گذر زمان هم بیشتر به نفع آذربایجان است تا ارامنه، به گونه ای که ارامنه و قدرتهای طرفدار آنها با درک این موضوع که گذر زمان به ضرر آنهاست، بر تلاشهای دیپلماتیک خود برای حل هرچه سریعتر آن افزوده اند، اما یکی از دلایل عمده ای که موقعیت دولت آذربایجان را در مذاکرات به شدت تضعیف کرده است، شکست نظامی و از دست دادن 20 درصد از خاک خود در جنگ است که منطقه قاراباغ تنها بخشی از این 20 درصد اشغالی است.

هرچقدر که طرف ارمنی برای حل هر چه سریعتر این مساله اصرار دارد، چون با در دست داشتن 20 درصد از خاک طرف مقابل در موقعیت برتر نظامی قرار دارد و در نتیجه دست بالا را در چانه زنی ها در اختیار دارد؛ منافع طرف آذربایجانی ایجاب می کند که در امضای توافقنامه صلح اصلا عجله به خرج ندهد و حتی سعی کند مذاکرات را به درازا بکشاند و از مواضع اصولی خود قدمی عقب نشینی نکند تا با گذشت زمان و با توجه به برتری اقتصادی خود، زمینه را برای سرمایه گذاری در ارتش و نیروی نظامی و توانمند سازی آن فراهم کرده و برتری نظامی خود را در برابر ارتش ارمنستان هر چه بیشتر تقویت کند. این برتری نظامی حتی اگر به مرحله به کارگیری نیروی نظامی هم نرسد، موقعیت آذربایجان در این مذاکرات را تقویت خواهد کرد و باعث خواهد شد که دولت آذربایجان امتیازات بیش از حد به طرف ارمنی واگذار نکند.

در واقع چون در حال حاضر 20 درصد از خاک آذربایجان در اشغال ارمنستان است، آذربایجان مجبور است در قبال بازپس گیری این مناطق امتیازات بزرگی به طرف ارمنی بدهد، درحالیکه در موقعیت برابر نظامی این امتیازات داده نمی شد. حال سئوال بسیار مهمی که وجود دارد این است که آیا آذربایجان باید بر روی راه حل نظامی برای حل بحران قاراباغ به صورت جدی بیاندیشد یا نه؟

در این مساله شکی نیست که این حق مسلم آذربایجان است که با متجاوزین و اشغال گران وارد جنگ شود و مناطقی را که با نیروی نظامی کشور ارمنستان به اشغال در آمده است را آزاد کند و اصولا آذربایجان باید همیشه این گزینه را، هم در مذاکرات و هم در عمل با آماده سازی مداوم ارتش خود، به عنوان یک گزینه موجود و جدی برای حل بحران قاراباغ مد نظر قرار داده و به صورت رسمی اعلام کند تا برتری موجود نظامی ارمنستان را قابل تغییر و غیر دائم نشان داده و به طرف ارمنی بفهماند که حاضر نیست در مذاکرات امتیازی بیش از اندازه، بابت برتری شکننده نظامی موجود در جبهه ارمنستان و آذربایجان به آنها بدهد. مثلا باید به آنها بفهماند که آذربایجان هرگز حاضر نیست که در قبال بازپس گیری سایر بخشهای اشغالی، منطقه قاراباغ را به ارمنستان واگذار کند.

به نظر می رسد که اگر آذربایجان نخواهد از نیروی نظامی برای بازپس گیری مناطق اشغالی استفاده کند، به هر حال مجبور خواهد شد امتیازاتی بیش از حد به طرف ارمنی بدهد که در نهایت به الحاق قاراباغ به ارمنستان منجر خواهد شد. لذا به نظر می رسد که آذربایجان مجبور است که با اقدام نظامی هر چند محدود، بخشی از مناطق اشغالی را با نیروی نظامی بازپس گیرد تا موقعیتش در مذاکرات فیمابین تقویت شود چون بدون آن، طرف ارمنی حاضر نخواهد بود به راحتی از 20 درصد خاک جمهوری آذربایجان بدون گرفتن امتیازات بزرگی از جمله فراهم کردن امکان الحاق قاراباغ به ارمنستان، عقب نشینی نماید.

اما بحران گرجستان و مداخله نظامی ناموفق آن کشور در منطقه اوستیای جنوبی که با مداخله نظامی روسیه و به رسمیت شناختن استقلال یک طرفه آن از سوی روسیه که قضیه را پیچیده تر کرد و به ضرر گرجستان تمام شد؛ مخاطرات کاربرد نیروی نظامی برای حل بحران جدایی خواهانه را نشان داد. به همین دلیل به نظر می رسد برخی از تحلیل گران آذربایجانی دچار هراس شده اند و با توجه به مخاطره آمیز بودن عواقب عملیات نظامی که زمینه را برای مداخله قدرتهای خارجی فراهم می کند، گزینه نظامی را عملا کنار گذاشته اند و به صرف مذاکرات دل خوش کرده اند. ولی باید دقت کرد که اگر تغییری در توازن نظامی بین آذربایجان و ارمنستان، به نفع آذربایجان روی ندهد، طرف ارمنی به صورت طبیعی حاضر به کوتاه آمدن از خواسته های زیاده از حد و غیرقانونی خود نخواهد شد.

باید دقت کرد که شرایط بحران فیمابین آذربایجان و ارمنستان با مساله گرجستان تا حدود زیادی متفاوت است. در بحران قاراباغ، علاوه بر منطقه مورد مناقشه قاراباغ، بخش بزرگی از خاک آذربایجان که محل هیچ مناقشه ای هم نیست در اشغال ارمنستان قرار دارد، لذا عملیات نظامی آذربایجان برای آزادسازی این بخش های اشغالی خارج از قاراباغ، نه تنها هیچ شباهتی با مداخله گرجستان در منطقه مورد مناقشه اوستیای جنوبی ندارد، بلکه در صورتی که این عملیات نظامی بتواند سریع، کم تلفات و موفقیت آمیز باشد، برای تقویت موقعیت آذربایجان در مذاکرات بسیار هم ضروری است.

استدلال روسیه برای مداخله در بحران گرجستان، کشته شدن غیر نظامیان در حملات گرجستان به شهرهای اوستیایی نشین بود ولی جمهوری آذربایجان می تواند با عملیات نظامی برای بازپس گیری سریع مناطق اشغالی خارج از قاراباغ و اعلام آتش بس دوباره، با دستانی پر به میز مذاکرات بازگردد و با عدم ورود به منطقه قاراباغ و اعلام تعهد به حل دیپلماتیک مساله قاراباغ، خود را از اتهام کشتار غیر نظامیان تبرئه کند.

در واقع آنچه که آذربایجان باید به صورت جدی بر روی آن بیاندیشد، آمادگی کامل نظامی و ارزیابی شرایط جهانی و منطقه ای است تا در یک شرایط مساعد از هر جهت، در یک حمله برق آسای کاملا برنامه ریزی شده، مناطق اشغالی خارج از قاراباغ را به سرعت به کنترل خود در آورد و نیروهای ارمنستان را تا مرزهای قانونی دو کشور عقب براند و پس از موفقیت عملیات، به سرعت آتش بس اعلام کند و احترام به مرزهای بین دو کشور را از طریق رئیس جمهور اعلام و آمادگی خود را برای تداوم مذاکره بر سر منطقه قاراباغ اعلام نماید.

آنچه بسیار مهم است، شفافیت اطلاع رسانی و انجام سریع، دقیق و کم تلفات و البته موفقیت آمیز این عملیات آزادسازی است. بلافاصله پس از آغاز عملیات، رئیس جمهور آذربایجان باید در خبرگزاری های بین المللی ظاهر شده و با یاد آوری تداوم دهها سال اشغال غیر قانونی 20 درصد از خاک خود، از نیروهای متجاوز کشور ارمنستان بخواهد که به مرزهای بین المللی موجود بین دو کشور احترام قائل شده و بدون افزایش درگیری و تحمیل کردن تلفات به نیروهای دو طرف به پشت مرزهای قانونی دو کشور برگردند. همانجا باید تاکید شود که ارتش آذربایجان اصلا قصد ورود به منطقه قاراباغ را ندارد و تنها هدف این اقدام نظامی باز پس گیری مناطق اشغالی خارج از قاراباغ است و مساله قاراباغ را که یک مساله داخلی آن کشور است را به صورت مسالمت آمیز و در مذاکرات با گروه مینسک و بر اساس اصول دموکراسی حل خواهد کرد. در عمل نیز باید نهایت دقت لازم به خرج داده شود تا حتی یک گلوله هم به منطقه قاراباغ شلیک نشود تا بهانه برای مداخله خارجی مثلا روسها پیش نیاید. همینطور باید تاکید شود که ارتش آذربایجان قدمی در خاک ارمنستان نفوذ نخواهد کرد و این عملیات نه یک عملیات تهاجمی بلکه یک عملیات تدافعی در برابر نیروی متجاوز و اشغالگر است که حق قانونی آذربایجان است.

پس از انجام موفقیت آمیز عملیات، آذربایجان بلافاصله باید اهداف عملیات آزادسازی محدودش را پایان یافته اعلام کند و با اعلام آتش بس فوری، طرف مقابل را دوباره به میز مذاکرات فرا بخواند. باید دقت کرد که چون منطقه قاراباغ در درون مرزهای آذربایجان محصور است، اگر این عملیات با موفقیت انجام شود، عملا ارتباط بین منطقه قاراباغ با کشور ارمنستان قطع خواهد شد و بخش قاراباغ در محاصره نیروهای آذربایجانی در خواهد آمد و اصولا نیازی به ورود ارتش آذربایجان به داخل قاراباغ وجود ندارد و همین که ارتباط این بخش با کشور متجاوز ارمنستان قطع شود و نیروهای ارمنی را تا پشت مرزهای بین المللی عقب براند، امتیاز سیاسی و نظامی بسیار بزرگی برای آذربایجان خواهد بود، بدون آنکه متهم به کشتار غیر نظامیان ارمنی ساکن قاراباغ شود.

در این وضعیت ارتش آذربایجان باید تحت هر شرایطی از ورود به بخش قاراباغ اجتناب کرده و اسیر تحریکهای احتمالی هم نشود و اجازه دهد تا نیروهای حافظ صلح بین المللی در منطقه قاراباغ اسکان یابند و تامین کمک های بشردوستانه از جمله غذا و دارو را برای قاراباغ تضمین نماید و تاکید کند که قصد ندارد آنها را محاصره اقتصادی نماید، تا به دنیا اطمینان بدهد که قصد استفاده از زور برای بازپس گیری قاراباغ را ندارد، چون نمی خواهد به کشتار غیر نظامیان منجر شود و لذا حاضر است برای حل سیاسی و دیپلماتیک مساله قاراباغ با گروه مینسک همکاری کند.

بدیهی است که در آن شرایط جمهوری آذربایجان دست بالا را در مذاکرات خواهد داشت و با ندادن هر گونه بهانه ای به کشور ارمنستان و یا روسیه برای مداخله نظامی، آنها را مجبور خواهد کرد که این بار در شرایط برابر نظامی پای میز مذاکره با جمهوری آذربایجان بنشینند. تاکید بر عدم ورود به خاک ارمنستان و بخش قاراباغ و رعایت آن در عمل و شفافیت در اطلاع رسانی به دنیای خارج و پایان سریع عملیات، رمز موفقیت این طرح است. این عملیات نظامی از یک طرف با عدم ورود به قاراباغ، بهانه کشورهای خارجی را از بین خواهد برد و از طرف دیگر با قطع کردن ارتباط نظامی بین بخش قاراباغ با کشور ارمنستان، آنها را مجبور خواهد کرد که در شرایط جدید، امتیازات غیر معقول و زیاده خواهانه از دولت آذربایجان مطالبه نکرده و با دریافت تضمینهایی برای خودمختاری و فدرالیسم و رعایت حقوق زبانی و فرهنگی، مساله ارامنه قاراباغ به شکل مسالمت آمیز و با رعایت حقوق انسانی ارامنه در چهارچوب جمهوری آذربایجان حل و فصل شود. همچنین قرارداد صلح عادلانه ای بین دو کشور همسایه آذربایجان و ارمنستان امضا شود که در آن مرزهای شناخته شده بین المللی بین دو کشور حفظ شده و به خاطر دهها سال اشغال غیر قانونی خاک جمهوری آذربایجان، از طرف ارمنی تقاضای غرامت شود.

آیدین تبریزی

(1): http://www.akhbar-rooz.com/article.jsp?essayId=17857

(2): http://oyrenci.com/Articles.aspx?articleId=1118

در سوگ مهندس غلامرضا اماني:  او سرباز وطن بود

يکشنبه ۱۲ آبان ۱٣٨۷ - ۲ نوامبر ۲۰۰٨

چند روز پيش خبر دردناكي را شنيديم كه دريايي از حزن و تاسف را براي همه ما به همراه داشت، خبر سانحه تصادف مهندس غلامرضا اماني و دو برادر ايشان در زماني كه تعدادي از فعالين فرهنگي و دانشجويان آذربايجاني در بند و زندان بودند، به قدري تالمبار بود كه تا چند روز از شوك حادثه خارج نگشته بوديم.

ايشان يكي از صادقترين و دلسوزترين فعالين حركت ملي و مدني آذربايجان بود كه شخصيت متواضع وي در ميان عموم فعالين زبانزد بود. وي بيش از چهار سال را در زندان تبريز زير شديدترين شكنجهها به جرم تقاضاي حقوق مدني فرهنگي و سياسي خويش و ملت آذربايجان گذراند و پس از آزادي نيز با پا فشاري بر همان حقوق نشان داد كه عشق به آذربايجان و هويت تركي آن آتشي خاموش ناپذير در درون وي ميباشد.

ما جمعي از دانشجويان ترك دانشگاه تهران ضمن عرض تسليت به خانواده مهندس اماني و دو برادر ايشان و همچنين تسليت به تمام ملت آذربايجان اعلام    ميداريم كه تمام زواياي اين سانحه روشن نبوده و سوالات متعددي در مورد چگونگي وقوع اين حادثه در ميان مردم تبريز و آذربايجان وجود دارد. بنابراين ما خواستار انجام تحقيقات مستقل توسط كارشناسان بيطرف براي آشكار شدن همه جنبههاي اين واقعه اسفبار ميباشيم.

جمعي از دانشجويان ترك دانشگاه تهران

آذربایجانلی بیلی یوردلولار توپلومونون سایین لیسانی و اؤیرنجیلرین آزاد اولماسینا باغلی بیانات

میللی حرکت شنبه ۱۱ آبان ۱۳۸۷:

عشقی بؤیوک لرین دردی ده بؤیوک

دردلری اریدن ایگید، ار گرهک

سنه اؤز ائوین اوجاغین بویدا یوخ

آذربایجان بویدا بیر سنگر گرهک

اولو تانرینین آدیلا

آذربایجانین ایگید و شرفلی اوغلو عباس بي لیسانی کئچن گونلرده نئچه واخت سورگون دوشنن سونرا آنا وطنه دؤنموشدور. لیسانی بی آذربایجان میلتی نین حاقلارینین مودافعه ائتمه سی اوچون 30 آیا یاخین اردبیل، اهر و یزد زیندانلاریندا حبسه معروض قالمیشدیر. هابئله كئچن گونلرده تبريز بيلي يوردونون ايگيد اؤیرنجی لري سجاد رادمهر، فراز زهتاب، آيدين خواجه اي، امير مرداني، منصور امينيان ، مقصود عهدي، احسان نجفي و داريوش حاتمي و مجيد ماكويي 104 گون دوستاقدا قالديقدان سونرا آزاد اولموشلار.

خبرلر اساسیندا بو مدتده چوخلو چتین لیک لر فعاللاریمیزا و عائیله لرینه اوز وئریلمیشدیر. آنجاق لیسانی بی و ايگيد اويرنجي لريميز عائیله لري ایله بیرلیکده بوتون بو آغیر وضعیتلره غالیب گلیب و باشی اوجا میلتیميزین قوجاغینا قاییتمیشدیرلار. یقین بئلنچی دوروملار آذربایجانین ایگید اوغول و قیزلارین یورا بیلمهییب و داها آرتیق میلتیمیزین سعادتی اوغروندا چالیشماقا یؤنلدیر. هابئله بو دؤزوملر آیدین گلجهیی آذربایجانیمیزا ارمغان گتیریر و آذربايجانين ميللي چاليشقانلارين بيرليگه دوغرو يونه لدير.

آذربایجانلی بیلی یوردلولار توپلومو میللی فعالیمیز عباس لیسانی بیین آزاد اولماسین اونون عائیله سینه و آذربایجان میلتینه تبریک دئییب، همه شه آزاد یاشاییشی اونا آرزو ائدیر. هابئله تبریز بیلی یورد اؤیرنجیلرینین زینداندان بوراخیلمالاری داها آرتیق میلتیمیزه بو آجی گونلرده سئوینج گتیردی. آذربایجانلی بیلی یوردلولار توپلومو بو موناسیبتله میلتیمیزی تبریک ائدیر و آیدین گلجهیی چالیشقانلاریمیزا ایستهییر. بیرده آرزو ائديريك باشقا دوستاقدا اولان ميللي و مدنی فعاللاريميز اوزه ليكله افطار مراسيمينده توتولوب و ايندي ائوين زيندانیندا اولان فعاللاريميز سایین موهندیس علیرضا صرافی، حسن راشدی، مهدی نعیمی و سعید موغانلی دا تئزليكله آزاد اولسونلار.

آذربایجانلی بیلییوردلولار توپلومو

۱۳۸۷/۸/۱۰

http://www.gis-azbiltop.blogfa.com/post-48.aspx