پيام آيت الله منتظری به مراجع تقليد، علما و حوزههای علميه: در مقابل کارهای خلاف به نام دين و مذهب، سکوت نکنيد

بسم الله الرحمن الرحيم

عن رسول الله (ص ): " اذا ظهرت البدع فی امتی فليظهر العالم علمه ..."
(الکافی ، ج ۱، ص ۵۴)

حضرات مراجع عظام تقليد و علمای اعلام قم ، نجف ، مشهد مقدس ، تهران ، اصفهان ، تبريز، شيراز و ساير بلاد اسلامی دامت برکاتهم

پس از سلام و تحيت ، اين جانب با توجه به شرايط جاری در کشور و مظالمی که هر روز شاهد آن هستيم و کارهای خلافی که به نام دين و مذهب تشيع انجام میشود شرعا خود را موظف میدانم از روی خيرخواهی و احساس خطر جدی نسبت به مصالح دين و کشور، و از باب (و ذکر فان الذکری تنفع المومنين ) اموری را يادآور شوم :

۱ - همه میدانيم که انقلاب ما يک انقلاب دينی و ارزشی بود و هدف اصلی از آن با تحمل آن همه مصيبت ها، سختی ها، تبعيدها، زندان ها و شکنجه ها، تنها تغيير اشخاص حقيقی حاکميت و تغيير صوری در بعضی امور جزئی نبود; بلکه مقصود حاکميتی بود که در تمام عرصه ها به عقائد، اخلاق و احکام شرع مبين پايبند بوده و معتقد و عامل به آنها باشد; و در پرتو آن حاکميت ، ايمان ، مکارم اخلاق ، عدالت و آزادی از استبداد و خفقان ، محقق شده ، حقوق اقشار مختلف مردم تأمين گرديده و مظالم و تجاوز به حقوق آنان ريشه کن شود، و ملت ما از اين جهات احساس راحتی و آسايش نمايد و در مقابل ساير ملتها سربلند و الگوی تحقق عدالت ، عزت ، کرامت و ارزشهای انسانی باشد. هدف اين نبود که فقط نام و نشان و شعارها تغيير کند ولی عملا همان مظالم و انحرافات رژيم گذشته و تجاوزات به حقوق به شکل ديگری به عنوان حاکميت دينی و ولايت فقيه جريان پيدا کند.

اين جانب که همه میدانند مدافع سرسخت حاکميت دينی و از پايه گذاران ولايت فقيه - البته نه به شکل مرسوم فعلی ، بلکه به گونه ای که مردم او را انتخاب نمايند و بر کارهای او نظارت داشته باشند - بوده ام و در راه تحقق آن در بعد علمی و عملی تلاش زيادی نموده ام ، اکنون در مقابل مردم آگاه ايران به خاطر ستم هايی که تحت اين نام و عنوان بر آنان میرود احساس شرمندگی کرده و خودم را در پيشگاه خداوند بزرگ مسئول و در مقابل خون های ريخته شده شهدای عزيز و تجاوزات به حقوق مردم بيگناه مورد عتاب میبينم . بسياری از افراد با سابقه در انقلاب از طريق نامه ، ايميل و يا حضورا به من میگويند: حاکميت دينی که شما وعده آن را به مردم میداديد و ولايت فقيه را مجری آن میدانستيد و میخواستيد آن را به پا داريد همين است که امروز ما آن را مشاهده میکنيم ؟ در حالی که آنچه مشاهده میشود در واقع حکومت ولايت نظامی است نه ولايت فقيه .

۲ - حضرات مراجع و علمای اعلام ، خوب میدانند که در طول تاريخ پيوسته آنان ملجأ و پناهگاه مردم در مقابل تجاوزات و مظالم حکومت ها بوده اند، و اين افتخار را داشته اند که در مقابل حکومت های جائر و در کنار مردم و مدافع شريعت و حقوق اقشار ستم ديده باشند و در اين راه صدمات و محروميت هايی را متحمل شده اند. جزاهم الله عن الاسلام خير الجزاء.

البته پس از پيروزی انقلاب ، متأسفانه اين سابقه درخشان و نورانی به واسطه اعمال خلافی که در حکومت انجام گرفت و چه بسا روحانيت هم در آن نقش نداشت ولی به علت کوتاهی در نهی از منکر در معرض تحول و خطر جدی قرار گرفت و با دور شدن از اخلاق و گاه در عمل با تحکيم تئوری "هدف وسيله را توجيه میکند" انحراف در مسير انقلاب و دور شدن از اهداف اوليه آن ، آغاز و اين خطر جدی تر شد تا آنجا که امروز با تأسف بايد گفت به پايگاه معنوی و مردمی روحانيت و مرجعيت و به تبع آن به اسلام و مذهب که به طور سنتی متکی به روحانيت و عجين با آن بوده و از آن راه ترويج میگرديده ، ضربه زيادی وارد شده است که معلوم نيست چگونه و چه زمانی قابل جبران میباشد!

عجين بودن مذهب و عالمان و متخصصان دينی که امری مقبول و معقول و مورد تأييد مردم مسلمان است موجب شده است که هر آسيب وارد بر روحانيت ، قهرا متوجه اسلام و مذهب نيز باشد.

در چنين وضعيتی مسئوليت مراجع محترم و روحانيت شيعه سنگين تر خواهد بود; زيرا علاوه بر وظايف عمومی آنان که لازمه رشته تخصصی آنان و توجه مردم به روحانيت و مرجعيت است ، وظيفه دفاع از حيثيت مذهب و تطهير دامن آن از کارهای خلافی که حاکميت به نام مذهب انجام داده و میدهد نيز بر عهده آنان خواهد بود; زيرا کارهای خلاف شرعی که خلاف اهداف اوليه انقلاب هم میباشد و به نام دين و مذهب انجام میگيرد از مصاديق بارز بدعت است . بدعت منحصر به تشريع و وارد کردن رسمی حکم غير دينی در دين نيست ، بلکه شامل هر کار خلاف شرعی که به نام شرع و مذهب انجام گردد نيز خواهد بود.

در آيه ۷۱ سوره توبه میخوانيم : (والمومنون والمومنات بعضهم اولياء بعض ، یأمرون بالمعروف و ينهون عن المنکر) به مقتضای جمع محلی به الف و لام استغراق ، همه مومنين و مومنات نسبت به يکديگر در حد امر به معروف و نهی از منکر ولايت دارند; پس علماء اعلام به طريق اولی دارای اين ولايت میباشند و نبايد ساکت باشند. و در وصيت مولا اميرالمومنين (ع ) میخوانيم : "لا تترکوا الامر بالمعروف والنهی عن المنکر فيولی عليکم شرارکم ثم تدعون فلا يستجاب لکم " (نهج البلاغه ، نامه ۴۷) ترک امر به معروف و نهی از منکر و بی تفاوت بودن مردم در برابر کارهای خلاف ، طبعا موجب سلطه اشرار است و دعاء فقط دردی را دوا نمی کند.

۳ - با توجه به آنچه گفته شد متذکر میشوم : حوادث و فجايع ماههای اخير که پس از انتخابات رياست جمهوری در کشور و در مرئی و مسمع حضرات مراجع و علمای محترم رخ داد زنگ خطری است برای روحانيت و مرجعيت . در اين حوادث حق کشی ها، ظلم ها، تخلفات فراوان به نام دين و با تأييد بخش اندکی از روحانيون حکومتی و وابسته انجام شد و به دنبال آن ، اقشار وسيعی از مردم معترض طبق حق شرعی و قانونی و بر اساس اصل بيست و هفتم قانون اساسی با انتخاب مسالمت آميزترين راه ، اعتراض خود را به حاکميت ابلاغ کردند و حاکميت به جای اين که به ندای حق طلبانه مردم پاسخ مثبت و معقول دهد و درصدد تأمين حقوق تضييع شده آنان برآيد جمعيت چند ميليونی را آشوبگر و اغتشاشگر و عوامل بيگانه ناميد و به بدترين وضع و با خشونت کامل مردان و زنان بی دفاع را مورد ضرب و شتم و سرکوب قرار داد و عده زيادی را بازداشت و گروهی را در خيابانها و عده ای را در زندان های مخوف به شهادت رساند.

عجب اين که حاکميت با تکيه بر نيروی نظامی و انتظامی و کشيدن اسلحه بر روی مردم بی پناه و بی سلاح آنان را شهيد و يا زندانی نموده ولی در نهايت مردم را محارب ناميدند. خود بحران ايجاد کرده و نظام را به مخاطره انداخته ولی مردم و پايه گذاران نظام را اغتشاشگر و مخالف نظام مینامند.

همزمان با سرکوب مردم ، تعدادی از فعالان سياسی و نخبگان کشور که هر کدام از آنان سال ها در جمهوری اسلامی خدمات با ارزشی داشته اند را بازداشت و با طرح های از پيش تعيين شده بر خلاف شرع و قانون ، شروع به پرونده سازی و گرفتن اعترافات دروغ و سپس نمايش آنها در دادگاههای فرمايشی غير شرعی و غير قانونی نموده و در نتيجه آئين قضايی اسلام را مورد مسخره جهانيان قرار داده است ; و به جای مجازات جدی آمران و عاملان آن همه جنايت ، فقط با وعده دادن مجازات آنان ، همچون وعده بر مجازات آمران و عاملان قتل های زنجيره ای ، به بازداشت افراد خدمتگزار ديگر و فشار بر دو کانديدای محترم حجة الاسلام والمسلمين حاج شيخ مهدی کروبی و جناب آقای مهندس ميرحسين موسوی - دام توفيقهما و حفظهما الله تعالی - و بستن دفاتر و روزنامه های آنان و بازداشت همفکران و همکاران معزز آنان و متهم نمودن افراد صديق و خدوم در رسانه های وابسته حکومتی نموده و حتی از جايگاه مقدس نماز جمعه به امور واهی و دروغ همچنان ادامه میدهند که نهايت اين روند موجب تخريب بيشتر اعتقاد مردم به روحانيت و مرجعيت شيعه و اسلام عزيز خواهد شد.

در چنين شرايطی است که مردم مسلمان ما از امثال حضرات مراجع و علمای محترم و اين حقير انتظاراتی دارند که با توجه به وظيفه سنگينی که شريعت مقدسه بر دوش عالمان دينی قرار داده است و نيز مسئوليت سنتی و تاريخی مرجعيت و روحانيت انتظار بجايی است . مردم میگويند: اين ظلم ها و حق کشی ها و بدعت ها اگر خلاف اسلام است ، چرا مراجع محترم و علمای دين که حافظ دين و مذهب و حصن اسلام و شريعت و مدافع حقوق مردم و مبين احکام شريعت و از جمله امر به معروف و نهی از منکر و اظهار مخالفت با خلاف ها و بدعت ها هستند، در مقابل اين همه بدعت ها و کارهای خلافی که به نام دين و مذهب انجام میشود به پيروی از دستور پيامبر اسلام (ص ) اظهار علم و مخالفت صريح با بدعت ها نمی کنند؟ و آيا اين همه مظالم و حق کشی ها و جنايات از بيرون آوردن خلخال از پای يک زن يهودی توسط سربازان معاويه کمتر است که مولای متقيان حضرت علی (ع ) فرمود: اگر مرد مسلمانی از غصه آن بميرد نبايد ملامت شود؟! (نهج البلاغة ، خطبه ۲۷). به يقين حضرات مراجع و علمای محترم قلبا از اين منکراتی که به نام دين و مذهب انجام میشود نگران و ناراحت میباشند و بعضا اقداماتی نيز نموده اند، اما آيا با توجه به مفاد حديث شريف نبوی که اظهار علم را واجب دانسته ، اين مقدار کفايت میکند؟

۴ - حضرات مراجع محترم به قدرت و نفوذ کلام خود در حاکميت توجه دارند و خوب میدانند که حاکميت در حفظ مشروعيت خود به آنان نياز دارد و از اين رو اينک آنان را هرچند به حسب ظاهر به رسميت میشناسد و از آنان ترويج میکند، و نيز میدانند که حاکميت از سکوت آن حضرات در قبال کارهای خلاف خود بهره برداری میکند، پس آيا سزاوار است در امور مهمه ای که به حيثيت و آبروی دين و مذهب و تأمين حقوق اقشار عظيمی از مردم و نيز دينداری و حفظ اعتقادات مذهبی جوانان مربوط است سکوت کرده به نحوی که بين مردم چنين تلقی شود که خدای ناکرده مراجع و روحانيت موافق و مويد کارهای خلافی هستند که به گوشه ای از آنها اشاره شد؟

در خاتمه يادآور میشوم : اين جانب هنوز از اصلاح امور مأيوس نشده ام و به نظر میرسد مراجع عظام تقليد میتوانند ترتيبی دهند تا با راهنمايی و ارشاد آنان و با همفکری با دو کانديدای محترم رياست جمهوری و نمايندگان عاقل و معتدل و کارشناس متدين و امين از طرف نظام ، راههای برون رفت از اين بحران بزرگ را که برای جمهوری اسلامی و مشروعيت آن پيش آمده است بررسی کرده تا آنچه را مصلحت ديدند صادقانه با اشراف حضرات مراجع مورد عمل قرار گيرد. و بالاخره حاکمان ، سياست يک بام و دو هوا و به کيش خود خواندن و طرد کردن ديگران را نه به طور موقت ، بلکه برای هميشه رها کنند و مردم را که صاحبان اصلی حکومتند از روی صدق و به دور از شعار ارج نهند و آراء آنان را مورد نظر و عمل قرار دهند و اسلاميت و جمهوريت حقيقی و عدالت واقعی را اجرا نمايند. برای انسان اقرار به اشتباه ننگ نيست ، زير بار حق نرفتن ننگ است .

عظمت اسلام و مسلمين و عزت و کرامت مردم ايران و سلامتی و توفيق بيشتر شما را از خداوند بزرگ مسألت دارم .

۲۳ رمضان المبارک ۱۴۳۰ - ۱۳۸۸/۶/۲۲
قم المقدسة - حسينعلی منتظری