افشای چهره نژاد پرستانه رژیم ایران از تریبون وابسته به سازمان ملل متحد

احمد جابر*

طی دو دهه گذشته مساله مردم عرب اهواز (خوزستان) در سطح بین المللی از اهمیت بیشتری برخوردار شده است. ای ن مساله از سوی سازمان ها ونهادهای انسانی وحقوق بشری، به ویژه نهادهای وابسته به سازمان ملل متحد، به عنوان مساله یک خلق ستمدیده مطرح می شود. واپسین کنفرانسی که نمایندگان خلق عرب اهواز در آن شرکت کردند، "سومین کنفرانس ویژه اقلیت ها در جهان" بود که در اواسط ما دسامبر گذشته در ژنو – سوئیس – برگزار شد.

در این کنفرانس نمایندگانی از خلق ها واقلیت های قومی، اتنیکی، زبانی، دینی ومذهبی از سراسر جهان شرکت کردند. در این کنفرانس آقایان یوسف عزیزی بنی طرف، دکتر کریم عبدیان و حامد کنانی از شخصیت های برجسته مردم عربستان ایران شرکت کردند.

من در اینجا متن سخنرانی یوسف عزیزی بنی طرف را می آورم که به نیابت از سوی کانون مبارزه با نژاد پرستی و عرب ستیزی در ایران در کنفرانس یاد شده ایراد شد. او از رییس کنفرانس برای فرصتی که در اختیارش قرار گرفته بود تشکر کرد تا بتواند به ابعاد مختلف ستم ملی علیه مردم عرب اهواز بپردازد.

وی در ابتدا گفت:" من وابسته به اقلیت اتنیک عرب در ایران هستم وبه نیابت از سوی کانون مبارزه با نژاد پرستی و عرب ستیزی در ایران صحبت می کنم. شما در برنامه خویش از مشارکت فعالانه وسودمند اقلیت ها در اقتصاد وبرنامه ریزی سیاست های ویژه توسعه صحبت می کنید در حالی که ملیت عرب در جنوب غرب ایران از انواع تبعیض های نژادی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی رنج می برد. این امر در پژوهشی که کمیته ویژه چیرگی بر همه اشکال تبعیض نژادی وابسته به سازمان ملل متحد در نیمه اگوست گذشته انجام داده، مورد تاکید قرار گرفته است. این کمیته بین المللی، از شیوه رفتار حکومت ایران با اقلیت های عرب، بلوچ، کرد و آذری انتقاد نموده و نسبت به " تبعیض نژادی که روزانه انجام می شود و اظهاراتی که برخی از مسوولان حکومت ایران بر زبان می رانند وباعث کینه وتبیعض نژادی می شود" ابراز نگرانی کرده است".

یوسف عزیزی در ادامه اظهار داشت: " آن چه گفتم، بعد دولتی تبعیض است اما مساله به این امر محدود نمی شود و طی هشتاد سال گذشته تحقیر عرب ها به فرهنگ لایه های وسیعی از جامعه فارس زبان ایران تبدیل شده است. برای نمونه من به عنوان نویسنده وروزنامه نگار عرب ایرانی طی زندگی در میان این لایه های اجتماعی، بارها با آتش نفرت از عرب ها رو به رو بوده واین را با پوست و گوشتم حس کرده ام: در روزنامه ای که کار می کردم، یا در میان روشنفکرانی که با آنان سرو کار داشته ام، یا در اتوبوس وتاکسی.

وی افزود: " من طی کار مطبوعاتی ام به سندی برخورد کردم که توسط اداره کل آمار استان "خوزستان" در شهر اهواز منتشر شده است. در این آمار دولتی آمده است که طی سال های 1375 – 1385 (1996 – 2006 م) حدود 833000 نفرغیر عرب فقط در شهر اهواز اسکان داده شده اند واین بدان معناست که تا سال 1389 (2010 م) حدود یک ملیون نفر غیر عرب به شهر اهواز کوچیده واسکان یافته اند. بی گمان این کار به قصد تغییر بافت جمعیت اهواز و به زیان مردم عرب این شهر صورت می گیرد".

یوسف عزیزی در پایان گفت:" من به منظور جلوگیری از وضع تبعیض آمیز کنونی علیه مردم عرب اهواز و مشارکت فعالشان در فرایند اقتصادی وتوسعه، امور زیر را پیشنهاد می کنم: نخست، زبان عربی در مرحله ابتدایی به کودکان عرب در اقلیم عربستان ایران

(خوزستان رسمی) آموزش داده شود. اسناد سازمان ملل متحد بر این حق انسانی تاکید کرده اند، اما ایران به رغم امضای این اسناد از اجرای آنها طفره می رود. وخود نیک می دانید که آموزش وپرورش، اساس هر گونه برنامه ریزی و سیاست های ویژه توسعه است.

دوم، تصویب قوانینی که سیاست های پارسی سازی (آسیمیلاسیون) و گفتمان نژاد پرستانه عرب ستیز را به طور عام در سراسر ایران ممنوع سازد. این گفتمان هم اکنون در برخی از اجتماعات و رسانه گروهی، کتب درسی وغیر درسی نظیر کتاب های ادبی وتاریخی ونظایر آن نمود دارد.

سوم، به مردم اقلیت عرب اهوازی امکان داده شود تا در فعالیت های اقتصادی، در بخش خصوصی پا به پای فارس ها وبه دور از هر گونه تبعیض شرکت کنند. من بر این امر تاکید دارم زیرا می دانم که قید وبندهای تبعیض آمیز به سود غیر عرب ها در این زمینه وجود دارد.

چهارم، هر گونه ممنوعیت فعالیت احزاب و نهادهای مدنی غیر دولتی وابسته به مردم عرب اهواز از میان برداشته شود تا نخبگان متعهد این خلق بتوانند در آماده سازی وتدوین بودجه کشور مشارکت کنند. این کار توسط نمایندگان پارلمان که به صورت غیر دموکراتیک انتخاب می شوند انجام شدنی نیست.

پنجم، بیست در صد از در آمد نفتی که از این اقلیم استخراج می شود برای پیشرفت اقتصادی و پر کردن شکاف میان مردم عرب واکثریت غیر عرب چیره بر حاکمیت اقتصادی و سیاسی ایران اختصاص یابد".

در پایان ما به عنوان عرب های اهوازی امیدواریم که مساله ما از پشتیبانی نهادهای مدنی و حقوق بشری برادران عربمان در جهان عرب نیز برخوردار شود زیرا هم اکنون در عرصه بین المللی و سازمان ها و نهادهای انسانی در جایگاه صحیحی قرار دارد.

* روزنامه نگار وپژوهشگر عرب اهوازی مقیم فنلاند