اتحاد و همبستگی کنفدراسیون های کارگری ترکیه

اعتصاب عمومی در 26 ماه مه

علی قره جه لو

اقتصاد ملی ترکیه تحت فشار اروپا و آمریکا و در راستای سیاست های "صندوق بین المللی پول" و "بانک جهانی" به لبه پرتگاه سقوط کشیده شده است.  میلیون ها شهروند ترکیه زیر خط فقر زندگی می کنند.  کارخانه ها یکی پس از دیگری تعطیل و اصناف در سراشیب ورشکستگی افتاده اند.  کشاورزی ترکیه که صنعتی خود کفاء و صادر کننده بود، در معرض نابودی قرار گرفته است.

خصوصی سازی ها آخرین قلعه های اقتصاد ملی- دولتی را تصرف می کنند.  قوانین عوام فریبانه و نمایشی ( 4C – 4B ) بجای حق کار، نظام بردگی را برپا می کنند.  به ارتش میلیونی بیکاران ( 7 میلیون ) هر روز ده ها هزار نفر دیگر افزوده می شوند.

حکومت  AKP مخالفین را زندانی و با انواع  دسیسه و توطئه قصد ساکت کردن و سرکوب مخالفین را دارد.  با توطئه "ارگنه کون" (Ergenekon (  به خصوصی ترین زوایای زندگی مردم مداخله می کند، و برای ادامه حکومت خود قصد دارد قوه قضائی ترکیه را تبدیل به آلت دست اعمال غیر قانونی و نامشروع  خود کند. 

سیاست دشمنی کینه توزانه AKP با اصل جمهوریت، استقلال، و لائسیسم، عکس العمل توده های میلیونی شهروندان ترکیه از هر طبقه و قشری را برانگیخته و سبب یک جنبش عظیم برعلیه حکومت گردیده است.

برای متوقف کردن هجوم حکومت ترکیه علیه زحمتکشان و شهروندان، سندیکاهای کارگری ترکیه، تحت رهبری شش کنفدراسیون کارگری، تصمیم به یک اعتصاب سراسری در 26 ماه مه گرفته اند.  سازمان های توده ای ترکیه اعلام کرده اند، که جنبش آنان محدود به اعتصاب عمومی 26 مه نبوده، بلکه سرآغاز یک روند مبارزه بی امان برای رهائی از یوغ حکومت AKP خواهد بود.

ا

اولین قدم در راه تحقق خواست های مردم و زحمتکشان ترکیه، کناره گیری حکومت AKP و برگزاری یک انتخابات سالم تحت نظارت یک حکومت ملی است.  نخست وزیر حکومتی که خود را همصدر پروژه خاورمیانه بزرگ ( BOP ) آمریکا می داند نمی تواند یک انتخابات  عاری از تقلب برگزار کند، زیرا  تحت حکومت AKP برگزاری یک انتخابات سالم غیرممکن است

سندیکاها ی کارگری ترکیه یک مسئولیت تاریخی بعهده گرفته اند، آنها باید پشت تصمیمات اتخاذ شده بایستند، تا بتوانند خواست های زحمتکشان و مردم ترکیه را تحقق بخشند.  نه فقط سازمان های کارگران، بلکه سازمان های صنفی و توده ای مانند:  اصناف، هنرمندان، نویسندگان، وکلا، جنبش های زنان و دانشجویان و کارمندان دولت اعلام همبستگی با اعتصاب 26 مه کرده اند.

خواست های کارگران که توسط  6 کنفدراسیون کارگری اعلام شده اند به قرار زیر است:

-  متوقف کردن خصوصی سازی موسساتی که در معرض فروش اند، بویژه صنایع انرژی، صنایع شکر، راهها، و تحصیل و درمان.

-  متوقف کردن روند بیکار سازی، متوقف کردن تصویب قانون "کار مزدوری" و شرایط کار بردگی.

-  متوقف کردن غارت صندوق بیمه بیکاری.

-  متوقف کردن تبدیل بیمارستان ها به تجارتخانه، و تامین درمان مجانی همگانی.

-  متوقف کردن تحصیل پولی، و تامین تحصیل مجانی در همه سطوح.

-  متوقف کردن تسویه دولت – اجتماعی (رفاه) و جایگزینی آن با مریدان  محتاج صدقه.

-  برچیدن موانع تشکل سندیکائی.

-  تامین حق اعتصاب و قرارداد های دسته جمعی برای سندیکا های کارکنان و کارمندان دولتی.

-  پایان دادن به اعمال و سیاست های فاشیستی برای سرکوب مخالفین.

-  کناره گیری حکومت اردوغان- گول و برگزاری انتخابات سالم تحت یک حکومت ملی.

-  دفاع از اصل جمهوریت و اصل استقلال کامل از دول بیگانه.

-  برپائی یک حکومت ملی و اعاده حکومت جمهوری آتاتورک.