شورش بنزین

 

یونس شاملی

اعلام ناگهانی سهمیه بندی بنزین از سوی دولت جمهوری اسلامی، به یک بحران اجتماعی تازه ایی دامن زد و در همان روز اول به "شورش بنزین" معروف شد. تعدادی از پمپ بنزین ها در تهران و دیگر شهرها ایران توسط مردم به خشم آمده به آتش کشیده شدند.

 

نکتهء قابل توجه در اعلام فوری سهمیه بندی بنزین، با وجود تردیدهای زیاد برای اجرای آن در میان مقامات جمهوری اسلامی و حتی پیش بینی حوادث ناگوار ناشی از این سهمیه بندی، دولت جمهوری اسلامی بالاخره، پی خشم مردم را به تن خود مالید و به این تصمیم تن در داد. به نظر میرسد که سهمیه بندی بنزین آشکارا اهمیتی فراتر از نارضایتی بخشی از جامعه برای جمهوری اسلامی دارد.   

 

شورش بنزین، از سویی به بحران بین المللی ناشی از سیاستهای اتمی جمهوری اسلامی باز میگردد، که با تصویت قطعنامه های سازمان امنیت جمهوری اسلامی را بتدریج زیرفشار قرار داده است و نزدیکی تصویب قطعنامه سوم که به تحریم های بیشتری دامن خواهد زد، زمینه های تصمیم جمهوری اسلامی برای سهمیه بندی بنزین را ضروری ساخته است.

 

از سوی دیگر، فعل و انفعالات و نقل وانتقالات نظامی قدرتهای جهانی در منطقه، جمهوری اسلامی را برای مقابله با شرایط جنگی پیش بینی نشده ایی کشانده است. شرایطی که ضرورت کاهش در استفاده از منابع انرژی یکی از عمده ترین پایه های آن است. به عبارت دیگر سهمیه بندی بنزین در شرایط جنگ احتمالی میتواند دامنه بحران را بیش از آنچه که تصور می رود گسترش دهد. بنابراین سهمیه بندی فوری بنزین در شرایط کنونی در واقع چاره واقعه قبل از وقوع آن از سوی جمهوری اسلامی است.

 

سوی دیگر "شورش بنزین" که با جرقه سهمیه بندی بنزین در همان روز اول بروز کرد، آمادگی و جسارت موجود در میان مردم را به نمایش گذاشت و نشان داد که مردم دیگر از قدرت جمهوری اسلامی ابائی ندارند. "شورش بنزین" از سوی دیگر نشان از وابستگی حیات جمهوری اسلامی به شریان تولیدی نفت در کشور دارد. شریانی که هم اینک با تنگ تر شدن حلقه محاصره اقتصادی و فشار نظامی از سوی قدرتهای نظامی جهان مورد تهدید قرار دارد.

 

استبداد سیاسی و دیکتاتوری نژادی حاکم بر ایران از بحرانی که هر روز فزونی می یابد چگونه جان سالم به در خواهد برد؟ سوآلی است که بایستی منتظر پاسخ آن ماند!

2007-06-29