اطلاعيه سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

 


گفتيم که نان نداريم، دندان نشانمان داد؛                         زندان نصيبمان شد، اين گونه نانمان داد
نان شد به قيمت خون، خون مفت مفت اما،
                     نان قيمتش نه اين بود، مفتی گرانمان داد
رونق گرفت از ما، دشمن هميشه کارش،
                        حنس کساد را او، دست دکانمان داد
افتاديم از اسب، اما ز اصل هرگز،
                               سرهای سبز بر باد، تيغ زبانمان داد
بايد دوباره رويي، افتاده گر درختی،
                             نامردی اگر چه، دست خزانمان داد
منصورها هميشه، همزاد دار بودند،
                             در خون تپيدن تو، از جا تکانمان داد
ياد بخير باد!، آزاد پا که در بند،
                                 هرگز نميرد آن که، ره را نشانمان داد
خاموش و لال بوديم، رو به زوال بوديم،
                       فرياد بر حق تو، گوش و زبانمان داد
چون ناله مانده بوديم، در کوچه کوچه نی،
                       آه کشيده ی تو، فن بيانمان داد.



پس از عرض سلام حضور کليه ی هموطنان و کارگران به خصوص رانندگان شرکت واحد به اطلاع می رساند:


در پی اعتراضات متعدد رانندگان که سرانجام در تاريخ 8/11/84 به اعتصاب کشيده شد، در همان ساعات اوليه با باشدت سرکوب گرديد و منجر به دستگيری تعداد کثيری از همکاران مخصوصا اعضای هيات مديره و خانواده ی گروهی از اين اعضا گرديد، تا به امروز نه تنها مشکلی از مشکلات اين قشر زحمتکش و آسيب پذير حل نشد، بلکه از کار کردن تمام اعضای هيات مديره و فعالان سنديکايی جلوگيری به عمل آمده و هيچ يک از مسئولين پاسخ گوی رانندگان معترض نمی باشند و حتی احکام اخراجشان را نيز تحويل نداده اند و ادارات کار نيز هيچ توجهی در رابطه با شکايت کارگران نکرده و حتی از دادن رسيد برای شکايت ايشان نيز ممانعت به عمل می آورند. کارفرما بدون برگزاری کميته ی تخلفات تعداد چهل و شش نفر از اعضای هيات مديره سنديکا و فعالان سنديکا را اخراج نموده و با اعلام اين که تنها با امضاء تسويه حساب احکام اخراج را تحويل می دهند، که اين خود نقض صريح قانون می باشد، و با پرسش کارگران در مورد رفتار فوق تنها به اين بسنده می کنند که اخراج کارگران مربوط به شورای تامين استان می باشد. برای کارگران مهم است بدانند وقتی مسئولين ما در رسانه های جمعی در مورد سنديکاهای فرانسه و آمريکای جنوبی به نقد و بررسی کارشناسانه می پردازند، پس چرا فعالان سنديکايی که در راه احقاق حقوق صنفی خود فعاليت می کنند بايد در زندان باشند و فعالان معترض از کار بی کار شوند. آيا اين عدالت اجتماعی است که کمترين حقوق رانندگان و کارگران شرکت واحد بايد ناديده گرفته شود؟



سنديکای کارگران شرکت واحد بار ديگر خواسته های کارگران شرکت واحد را به شرح زير اعلام می دارد:


الف) آزاید بی قيد و شرط همکاران سنديکايی به نام های 1. منصور اسالو، 2. ابراهيم مددی، 3. ابراهيم نوروزی گوهری، 4. منصور حيات غيبی، 5. غلامرضا ميرزايی، 6. يعقوب سليمی، 7. افشين بهرامی، 8. ستار امينی، که در پی اعتراضات صنفی دستگير شده اند.


ب) بازگشت به کار کليه فعالان سنديکا که از تاريخ دستگيری تا به حال در حالت تعليق از کار به سر می برند.


ج) ترميم دستمزد و حقوق و حضور نمايندگان واقعی کارگران در کميته تعيين دستمزد و حقوق.


ضمنا سنديکای کارگران شرکت واحد از کليه نهادها، انجمن ها، تشکلات کارگری داخلی و تمام سنديکاهای کارگری دنيا و حقوق بشر و بين الملل تقاضامنديم تا از سنديکای کارگران شرکت واحد حمايت نموده تا اين تشکل نوپا بتواند مرحمی بر زخم های کهنه ی کارگران کشور عزيزمان ايران باشد.



سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه – دبيرخانه